فیلیپ گلس (Philip Glass) و آشنایی با آهنگساز فیلم ساعت‌ها

«لحظه‌ای که نمی‌دانید باید چکار کنید، این لحظه دقیقا همان فرصتی است که باید کار جدیدی را شروع کنید. مادامی که کارهای تکراری انجام دهید، هیچ اتفاق جدیدی نمی‌افتد.»

فیلیپ گلس آهنگساز سازهای نوآورانه، آواز، موسیقی اپرا و مینیمال است؛ او در سال 1937 در شهر بالتیمور و ایالت مری‌لند آمریکا متولد شد و از کودکی به یادگیری فلوت پرداخت. در پانزده سالگی به دانشگاه شیکاگو رفت و در زمینه ریاضی و فلسفه درس خواند و در سال 1956 فارغ‌التحصیل شد. به‌خاطر علاقه‌اش به موسیقی آتونال برای تحصیل آهنگسازی به مدرسه موسیقی جولیارد در نیویورک رفت و بعد در پاریس شاگرد نادیا بولانژه شد. آشنایی او با سیتاریست معروف-راوی شانکار- روی سبک تلفیقی گلس تأثیر به‌‌سزایی داشت و موجب شد که او از ملودی و هارمونی سنتی رها شود. سپس او شروع به ساخت قطعه‌های مونوتن با ملودی تکراری علاقه‌مند شد، این آثار شامل مجموعه‌ای از ریتم‌های سنکوپی می‌شد که در ساختاری دیاتونیک با ضربی ضعیف و کش‌دار ادامه پیدا می‌کردند.

اپرای Einstein on the Beach در سال 1976 میلادی که با همکاری هنرمند و نمایشنامه‌نویس آمریکایی رابرت ویلسون نوشته شد برای فیلیپ گلس شهرت جهانی به‌همراه آورد. این کار جنبه‌های جدیدی را در المان‌های هارمونیک وسترن کلاسیک نشان می‌دهد، البته در این اثر علاقه گلس به تغییرات ملودیک و ریتمیک به صورت ناگهانی کاملا مشهود است. اپرای Satyagraha –سال 1980- نشان‌دهنده بخشی از زندگی ماهاتما گاندی است. او در سال‌های بعد چندین سمفونی و کنسرت نیز نوشت و در تهیه آلبوم‌هایش با افرادی همچون پل سایمون، دیوید بایرن، لیندا رونشتات و کوارتت کرونوس همکاری کرد.

«سبک شخصی بدون تکنیکی پایه‌ای و مستحکم، به‌دست نمی‌آید.»

فیلیپ گلس و سبک آهنگسازی آوانگارد؛

گلس خودش را «آهنگساز کلاسیک» می‌داند و می‌گوید که همانند فرانتس شوبرت، سباستین باخ و ولفگانگ موتزارت هنر موسیقی را از سبک کلاسیک آغاز کرده است و آنرا به‌صورت حرفه‌ای نزد نادیا بولانژه آموخته است. موسیقی گلس با موسیقی سنتی و کلاسیک وسترن، موسیقی امبینت، موسیقی راک و موسیقی بین‌الملل نیز پیوند دارد. آثار مینیمال گلس مورد تحسین آهنگسازانی مثل دیوید بوئی و برایان انو قرار گرفته است، در دهه نود او سمفونی‌های Low و Heroes را ساخت که از لحاظ مفهومی از آلبوم «Low and Heroes» بوئی و انو الهام گرفته بود.

فیلیپ گلس و ساخت موسیقی فیلم؛

فیلیپ گلس در سال 1968 برای فیلم کوتاه کمدی-مینیمال ریل‌رود موسیقی متن ساخت اما به‌صورت جدی ساخت موسیقی فیلم را در سال 1982 با فیلم کویانیس کاتسی شروع کرد. سپس کارش را با ساختن موسیقی برای دو فیلم زندگینامه‌ای میشیما:یک زندگی در چهار بخش و کوندون ادامه داد. فیلیپ گلس برای فیلم‌های زیادی موسیقی متن ساخته است که از آنها می‌توان به هامبورگ هیل، خط آبی باریک، پوواکاتسی، ناکویاکاتسی، نمایش ترومن، کندی‌من، بنت، دراکولا، ساعت‌ها و دیوارهای گویا اشاره کرد. او تا کنون برای فیلم‌های سینمایی و مستند زیادی آهنگسازی کرده است.

«با تمرین مداوم، کار شما بهتر می‌شود، این یک اصل بسیار ساده است.»

فیلیپ گلس و جوایز سینمایی و هنری؛

فیلیپ گلس بارها نامزد دریافت جایزه‌های گلدن گلوب، اسکار و بفتا شده است. او برای فیلم نمایش ترومن، جایزه گلدن گلوب و برای فیلم ساعت‌ها جایزه بفتای بهترین موسیقی متن فیلم را دریافت کرد. همچنین جایزه بهترین آهنگساز سال آمریکا (1985)، نشان شوالیه فرانسه (1995)، جایزه اپرا NEA (2010)، جایزه پرمیوم ایمپریاله (2012)، نشان ملی هنر (2015) و جوایز بیشمار دیگری را نیز دریافت کرده است.

برگرفته از وب‌سایت biography.com ؛‌

پیشنهاد ملودایو:

قسمت 38 پادکست گپ دایو (مسیر حرفه ای فیلیپ گلس در آهنگسازی) - بخش اول