میشل لوگران (Michel Legrand) اسطوره موسیقی فیلم
میشل لوگران (Michel Legrand) اسطوره موسیقی فیلم، آهنگساز، رهبر ارکستر و پیانست سبک جاز که برای بیش از دویست فیلم موسیقی ساخته است در روز 6 ژانویه 2019 در سن 86 سالگی از دنیا رفت. او برنده سه جایزه اسکار بود و در دوران حرفه‌ای کارش با کارگردانان بزرگی همچون لوک گدار، برناردو برتولوچی و آندره وایدا همکاری کرد. لوگران در زمینه موسیقی کلاسیک تبحر داشت و بیش از صد آلبوم منتشر کرد، همچنین در طول پنجاه سال فعالیتش در سینما برای بیش از دویست فیلم آهنگ ساخت.
«وقتی که پسر بچه بودم، دلم می‌خواست که همه زندگی‌ام مملو از موسیقی باشد. هنوز رؤیایم کاملاٌ محقق نشده و برای همین است که دوست دارم بنوازم، ارکستر را رهبری کنم، بخوانم و بنویسم و در همه زمینه‌های مربوط به موسیقی فعالیت داشته باشم. همیشه از پس تمام اینها به خوبی برآمدم و همه این فعالیت ها را با تعهد و جدیت انجام دادم.»
میشل لوگران و موسیقی؛
لوگران در ده سالگی وارد کنسرواتوار پاریس شد و تحت قوانین سخت آنجا نت نویسی، پیانو، فوگ و کنترپوان را آموخت. «قبل از رفتن به کنسرواتوار زندگی‌ام یکنواخت و معمولی بود.زندگی‌ام به پیانو قدیمی محدود شده بود و خیلی کسل کننده بود. احساس تنهایی می کردم. اما ناگهان همه چیز تغییر کرد، با شرکت در کلاس‌های تئوری موسیقی، جهانی را کشف کردم که متعلق به من بود، آدم‌هایی که به زبان من حرف می زدند. بعد از آن فهمیدم که زندگی چیز هیجان‌انگیزی است.»بعد از ترک کنسرواتوار جذب دنیای ترانه شد و همکاری اش را با موریس شوالیه آغاز کرد وهمراه او به تورهای بین المللی‌اش رفت. در این تورها شانس سفر به آمریکا را یافت و در بیست و دو سالگی آلبوم آمریکا را منتشر کرد به این شکل به عنوان آهنگسازی بااستعداد و نابغه به دنیای موسیقی معرفی شد.
ملودی برایم مثل محبوبی بوده که همیشه به آن وفادار مانده‌ام؛
در دهه پنجاه برای هنرمندان بسیاری آهنگ ساخت. او از حدود دهه‌ی ۶۰ تا ۸۰ میلادی موسیقی فیلم برخی از مطرح‌ترین فیلم‌های جریان موج نوی سینمای فرانسه را ساخت و فضای موسیقایی این جریان سینمایی را تحت تأثیر ملودی‌های خود قرار داد؛ فیلم‌هایی چون «یک زن یک زن است» و «گذران زندگی» ساخته ژان لوک گدار و فیلم «کلئو ۵ تا ۷» ساخته آنیس واردا که از آثار مطرح آن سال‌های سینمای فرانسه و جهان بودند از جمله آن فیلم‌ها هستند. او حتی در فیلم "کلئو ۵ تا ۷" در نقش یک آهنگساز و نوازنده بازی هم کرد.
بعد از آهنگسازی برای فیلم «ماجرای توماس کراون» ساخته نورمن جیسون با بازی استیو مک کویین و فی داناوی و دریافت جایزه اسکار، تصمیم گرفت که زندگی‌اش را در پاریس و هالیوود سپری کند. قطعه اصلی این فیلم با نام «آسیاب بادی‌های ذهنت» به قدری در سراسر جهان مشهور شد که تبدیل به یکی از قطعات استاندارد تاریخ موسیقی گردید. متن انگلیسی ترانه از آلن و مرلین برگمن موسیقی‌دانان اهل ایالات متحده بود و برای اولین بار نوئل هریسون در همین فیلم آن را خواند اما بعد از آن بارها توسط آهنگسازان و خواننده‌های معروف اجرا و بازخوانی شد. فرهاد مهراد هنرمند ایرانی نیز این قطعه را در سال ۱۳۷۲ در آلبوم «خواب در بیداری» بازخوانی کرد. یکی دیگر از ساخته‌های موفق لوگران در سال ۱۹۶۴ آهنگسازی برای فیلم موزیکال «چترهای شربورگ» با بازی کاترین دونو بود. اثری به یادماندنی که تا امروز حافظه موسیقایی سینما دوستان را تسخیر کرده است.
میشل لوگران و جوایز بیشمار؛
در سال‌های ۱۹۷۱برای فیلم «تابستان ۴۲» و ۱۹۸۳ برای فیلم «ینتل» جایزه اسکار بهترین موسیقی فیلم به لوگران اهدا شد و علاوه بر آن پنج بار هم به جایزه گرمی دست یافت. موسیقی فیلم برای لوگران بسیار حائز اهمیت بود و به قول خودش «موسیقی فیلم برایم، بعد از دیالوگ و تصاویر، حکم کلام دوم و دیالوگ ثانویه را دارد و باید حضوری عمده و بیانگر داشته باشد.»
در ذهنم تانگوهای زیباییست که بسیار ارزشمند‌تر از آثار واگنرند؛
میشل لوگران همچنین برای تأترها و باله‌های بسیاری آهنگ ساخت و بیش از شصت کنسرت در سراسر دنیا برگزار کرد. او در سال 2003 برای تأتر موزیکال «عشق» کاندید جایزه بهترین موسیقی متن تونی اوارد شد. در عرصه موسیقی جاز او یکی از شناخته شده‌ترین پیانیست‌ها بود و با بزرگان جاز مانند دیزی گلیسپی، مایلز دیویس، جان کولترین، استن گتز و بیل اوانس همکاری کرد.
«دوست دارم تا جایی که می‌توانم آگاهی کسب کنم، حتی اگر خیلی دور از دسترس باشد. اگر می خواهم که کشتی‌ام در جریان موج‌ها به مسیرش ادامه دهد باید بادبان‌ها را برافرازم و ببینم مرا به کجا هدایت می کنند.»
برگرفته از وب‌سایت michellegrandofficial.com ؛
