راجر واترز (Roger Waters) سلطان بی‌‎بدیل راک

راجر واترز مغز متفکر گروه بزرگ پینک‌فلوید و نیروی محرکه آلبوم‌های Dark Side of The Moon، Wish you were here بوده است. بعد از رفتن سید برت، واترز به عنوان ترانه‌سرایی قدرتمند در آلبوم‌های دهه هفتاد گروه ظاهر شد و صدایی متمایز و بی‌نظیر در دنیای راک بود. در سال 1985 میلادی او گروه را ترک کرد و به صورت انفرادی به خلق آثار جدیدی در این زمینه پرداخت (به ویژه آلبوم Amused to Death در سال 1992 میلادی)؛ در عین حال به برگزاری اجراهای زنده آلبوم‌های The Wall و Dark Side of the Moon به همراه گروه قدیمی‌اش نیز پرداخت.

«اولین گیتاری که گرفتم، یک گیتار اسپانیایی کلاسیک بود.»

راجر واترز و گاهشمار زندگی یک نابغه؛ 

راجر واترز تا تولد بیست سالگی‌اش موسیقی ننواخته بود. کودکی‌اش با خلاء نبودن پدرش اریک که معلم مدرسه بود، پر شد؛ او برای پیوستن به ارتش بریتانیا در جنگ جهانی دوم آنها را ترک کرده بود. وقتی راجر پنج ماهه بود، پدرش در جنگ جان باخت و مادرش همراه او و برادرش به کمبریج رفتند. در آنجا راجر با سید برت و دیوید گیلمور آشنا شد. زمانی که در رشته معماری در پلی‌تکنیک Regent Street تحصیل می‌کرد اولین جرقه‌های تشکیل گروه پینک فلوید زده شد. واترز و همکلاسی‌هایش نیک منسون و ریک رایت با کایت نوبل (خواننده) و کلیف متکالف (بیسیس) گروهی به نام سیگما 6 داشتند. بعد از رفتن آنها راجر، سید برت را وارد گروه کرد و از سال 1963 تا 1965 میلادی اسم گروه «pink Floyd sound» بود و در سال 1966 میلادی کلمه sound از انتهای آن حذف شد. در آن زمان سید برت رهبر، خواننده و ترانه‌سرای گروه بود.

«می‌توانستم معمار شوم اما مطمئنم که آدم خوشحالی نبودم چون تا جایی که می‌بینم معماری مدرن یک بازی احمقانه است.»

در سال 1968 میلادی سید برت به دلیل بیماری روحی گروه را ترک کرد و دیوید گیلمور جایگزین او شد. در آن دوران اعضای گروه با هم آهنگسازی می‌کردند اما واترز تعداد زیادی آهنگ انفرادی نیز ساخت. در سال 1970 با همکاری ران گیسین موسیقی متن فیلم مستند The Body را ساخت. گروه پینک فلوید با همکاری تمام اعضا در سال 1971 آلبوم Meddle و در سال 1972  آلبوم Obscured by Clouds را منتشر کردند.

در سال 1973 آلبوم Dark Side of The Moon منتشر شد که آشکارا خلاقیت راجر واترز در آن نمودار کاست؛ نوشتن ترانه‌ها، ایجاد مفهوم و نوشتن موسیقی برای سه قطعه از آلبوم. این آلبوم بهترین اثر آنها و نقطه عطفی برای گروه محسوب می‌شود. دو سال بعد آلبوم Wish you were here را به یاد سید برت و در سال 1977 آلبوم Animals که نمایانگر ویران‌شهر بود، منتشر کردند. بعد از آن راجر اپرای راک نیمه اتوبیوگرافیک‌اش The Wall را نوشت.

«من مدام در حال رقابت با خودم هستم و همیشه بازنده می‌شوم.»

ضبط آلبوم The Wall با مشکلاتی همراه بود، رایت گروه را ترک کرد و نوازنده قراردادی شد. در سال 1982 میلادی آلن پارکر فیلم این آلبوم را ساخت. آلبوم The Final Cut مرثیه‌ای برای رؤیاهای پس از جنگ بود که توسط واترز هدایت شد و گروه پینک فلوید آنرا اجرا کرد. بعد از آن راجر از گروه جدا شد و فعالیت انفرادی‌اش را آغاز کرد.

راجر واترز و رتبه‌بندی آلبوم‌های گروه پینک‌فلوید؛

1.'The Dark Side of the Moon '1973؛ 

2. 'Wish You Were Here '1975؛ 

3. 'The Wall '1979؛‌

4. 'Animals '1977؛ 

5. 'Meddle '1971؛‌

6. ‘The Piper at the Gates of Down ’1976؛ 

7. 'Atom Heart Mother '1970؛‌

8. 'The Division Bell '1994؛‌

9. 'A Saucerful of Secrets '1968؛‌

10. 'The Final Cut '1983؛‌

«اصلا سمت تاریکی در ماه وجود ندارد، در واقع همه‌ی آن تاریک است.»

راجر واترز در دوسالانه ونیز؛

در سال 2019 میلادی در دوسالانه‌ی ونیز که نمایشگاهی از آثار هنری معاصر است، فیلمی به کارگردانی شون اونز و راجر واترز اکران شد. این فیلم روایتگر تور «ما+آنها» که توسط راجر واترز در 156 اجرا از ماه می 2017 تا 9 دسامبر 2018 میلادی در کشورهایی از جمله استرالیا، امریکای لاتین و امریکای شمالی روی صحنه رفت. فیلم «ما+آنها» در 6 سپتامبر 2019 همزمان با سالروز تولد راجر واترز در دوسالانه ونیز اکران شد. در این کنسرت‌ها راجر واترز ترانه‌هایی از پینک فلوید و آخرین آلبوم خود به نام ?Is This The Life We Really Want را اجرا کرده است.

«وقتی زحمت اجرای کنسرت‌های راک‌اندرول را به جان می‌خری و آنرا در سراسر دنیا برگزار می‌کنی، خیلی مسخره است که فیلمی در موردش ساخته نشود.»

برگرفته از وب‌سایت:‌ allmusic.com ؛