فیلم ریچارد جوئل و هنر فیلمسازی کلینت ایستوود در 90 سالگی؛
فیلم ریچارد جوئل Richard Jewell جدیدترین ساخته‌ی کلینت ایستوود کارگردان کهنه کار امریکایی است که داستان بمبگذاری المپیک تابستانی آتلانتا در سال 1996 میلادی را تعریف می‌کند. واقعه‌ای تاریخی که با حواشی بسیاری همراه بود و تا ماه‌ها به تیتر اول اخبار رسانه‌های امریکایی تبدیل شده بود. داستان فیلم در مورد مأمور حفاظتی است که در محل برپایی المپیک آتلانتا بسته‌ای مشکوک را پیدا می‌کند و بدین ترتیب وجود بمبی را به گوش مقامات می‌رساند و از تلفات بالای انسانی جلوگیری می‌کند. این مأمور که ریچار جوئل نام دارد اول به عنوان قهرمانی مردمی مورد تحسین قرار می‌گیرد اما دیری نمی‌گذرد که خودش به عنوان مظنون شماره‌ی یک پرونده توسط اف بی آی مورد تحقیق قرار می‌گیرد.
فیلم ریچارد جوئل امپراطوری رسانه‌ها در دنیای مدرن؛
با گزارشی که در صفحه‌ی اول پرتیراژترین روزنامه‌ی آتلانتا در مورد مظنون بودن ریچارد جوئل چاپ می‌شود، این داستان به شدت مورد توجه رسانه‌ها و مردم قرار می‌گیرد و زندگی عجیب و غریب و پرحاشیه‌ی ریچارد جوئل نیز بازار گمانه‌زنی را در این رابطه حسابی داغ می‌کند.
فیلم ریچارد جوئل یکی دیگر از آن فیلم‌هایی است که انگشت اتهام خود را به سمت دنیای رسانه‌زده‌ی ما نشانه می‌رود تا ثابت کند در دنیای امروز رسانه‌ها با چه قدرتی یک شبه از آدم عادی قهرمان می‌سازند یا اینکه قهرمانی را در چشم به هم‌زدنی به انسانی منفور تبدیل می‌کنند. تأکید بر انتقال همین پیام سبب شده تا برخی این انتقاد را به فیلم جدید کلینت ایستوود وارد کنند که در توصیف شخصیت روزنامه‌نگار داستان یا مأموران اف بی آی، جانب انصاف را رعایت نکرده است و این نقش‌ها را به تیپ‌هایی از پیش قضاوت شده تقلیل داده است.
فیلم ریچارد جوئل و فراسوی نیک و بد؛
البته نباید یاد ببریم که ماجرای ریچارد جوئل به قدری جذاب و باورنکردنی است که بدون شک ظرفیت تبدیل شدن به فیلمی دیدنی را در سینما داشته است و احتمالا هر کارگردان دیگری که به سراغ این ماجرا می‌رفت، شخصیت ریچارد جوئل را به عنوان کانون توجه داستان خود قرار می‌داد. کلینت ایستوود نیز دقیقا همین کار را کرده و تلاش داشته تا شخصیت اصلی فیلم خود را در هاله‌ای از ابهام نگه دارد. از این نظر فیلم جدید ایستوود فیلم سالی Sully یکی دیگر از ساخته‌های این کارگردان در سال‌های اخیر را به یاد می‌آورد که تلاش می‌کرد تا بدبینی دنیای مدرن را به اعتبار یک قهرمان به نقد بکشد.
شاید نقطه‌ی قوت فیلم ریچارد جوئل نیز در به تصویر کشیدن مردی باشد که تحت شدیدترین فشارهای روانی و رسانه‌ای بدون آنکه ابزارهای لازم را برای مقابله را در اختیار داشته باشد، نهایت تلاش خود را به کار می‌گیرد تا در بدترین شرایط ممکن نیز بهترین کاری که از دستش بر می‌آید را انجام دهد.
فیلم ریچارد جوئل و کارگردانی همیشه در اوج؛
در فیلم ریچارد جوئل Paul Walter Hauser در نقش اصلی داستان و Kathy Bates در نقش مادر جوئل، بازی‌های دیدنی از خود ارائه می‌دهند که در لحظاتی از فیلم مرز بین واقعیت و رؤیا را برای مخاطب از میان بر می‌دارند و اینطور به تماشاگر االقا می‌کنند که انگار دارد داستان اصلی را بدون واسطه و حضور هنرپیشگان از زبان شخصیت‌های اصلی می‌شنوند.
فیلم ریچارد جوئل نشان می‌دهد که 90 سالگی اصلا از توانایی‌های کلینت ایستوود برای ساخت فیلمی خوش‌ساخت و دیدنی کم نکرده است و همچنان کارگردانی و تدوین ایستوود در جدیدترین فیلمش نیز بدون نقص و تماشایی از کار درآمده است. صحنه‌ی بمبگذاری که به نقطه‌ی عطفی نیز در زندگی ریچارد جوئل تبدیل می‌شود، یکی از آن صحنه‌هیی است که به خوبی هنر کلینت ایستوود سالخورده را در به تصویر کشیدن حس تعلیق در سینما را نشان می‌دهد.
آهنگسازی فیلم ریچارد جوئل را Arturo Sandoval بر عهده داشته است که پیشتر نیزبرای فیلم The Mule کلینت ایستوود آهنگسازی کرده بود. Sandoval در ساخت موسیقی متن این فیلم بسیار به داستان وفادار بوده است و موسیقی متنی خلق کرده که بدون مزاحمت برای گوش مخاطب، کمک می‌کند تا تماشاگر این داستان پرکشش را با خیال راحت دنبال کند.
برگرفته از وب‌سایت consequenceofsound.net ؛
