راهنمای جامع ژانرهای مختلف فیلم و سریال (بخش سوم)؛

در ادامه معرفی فهرست جامع ژانرهای مختلف فیلم و سریال در سینما و تلویزیون در این بخش به سراغ ژانرهای هیجان برانگیز و احساسی جنایی و درام رفته‌ایم و در کنار معرفی این ژانرها برخی از مشهورترین فیلم‌های ساخته شده در این ژانرها را ذکر کرده‌ایم، در ادامه با وب‌سایت ملودایو همراه باشید. 

ژانر جنایی؛

ژانر جنایی با سیستم عدالت کیفری سروکار دارد اما روی موضوعات مربوط به قانونگذاری و دادخواست‌های مدنی و اقدامات حقوقی تمرکز نمی‌کند. بهترین فیلم‌های جنایی خاکستری هستند یعنی در آنها تعریف جنایتکار و افراد شرور و قهرمانان بسیار سخت است. فیلم‌های مارتین اسکورسیزی و کوئنتین تارانتینو در ژانر جنایی قرار می‌گیرند.

جنایی کاپر؛

در این ژانر گروهی از جنایتکاران که معمولا خشن نیستند، در سرقت یا عملی تبهکارانه با هم همکاری می‌کنند. کاپر عموما درون‌مایه طنز دارد و ماهیت جدی ندارد. یازده یار اوشن (2001) به کارگردانی استیون سودربرگ و ماهی‌ای به نام وندا (1988) به کارگردانی چارلز کریچتون در ژانر جنایی کاپر می‌گنجند.

جنایی-سرقت؛

این ژانر نسبت به کاپر لحن جدی‌تری دارد و در آن گروهی از خلافکاران اقدام به دزدیدن چیزی باارزش می‌کنند. این افراد باید مجموعه‌ای از موانع را پشت سر بگذارند و قانون را زیرپا بگذارند. در این فیلم تعقیب و گریز نیز گنجانده می‌شوند. مخمصه (1995) به کارگردانی مایکل مان و امتیاز (2001) به کارگردانی فرانک اوز ژانر سرقت دارند.

جنایی-گانگستری؛

داستان گانگستری، دنیایی از جرم‌های سازمان‌یافته را کشف و بازگو می‌کند. رفقای خوب (1990) به کارگردانی مارتین اسکورسیزی و پسرا تو محله (1991) به کارگردانی جان سینگلتون از بهترین‌های فیلم‌های جنایی-گانگستری هستند.

جنایی-پلیسی؛

در ژانر پلیسی، یک پلیس خیابانی نشان داده می‌شود که به عنوان مأمور قانون با مجرمان، جرم و جنایت سروکار دارد. فیلم‌هایی از قبیل آخرین گشت (2012) به کارگردانی دیو آبر و پلیس بورلی هیلز (1984) به کارگردانی مارتن برست در ژانر جنایی-پلیسی می‌گنجند.

جنایی-کارآگاهی؛

در فیلم‌های این ژانر یک کارآگاه-چه خصوصی و چه مأمور دولت- با محموعه‌ای از تحقیقات و سرنخ‌ها به افشاگری یک پرونده خاص یا مجموعه‌ای از پرونده‌ها می‌پردازد. محرمانه لس آنجلس (1997) به کارگردانی کرتیسن هنسن و هفت (1995) به کارگردانی دیوید فینچر ژانر کارآگاهی دارند.

جنایی-دادگاهی؛

در این نوع فیلم‌ها بیشتر داستان در داخل دادگاه اتفاق می‌افتد یا مجموعه وقایعی که به یک پرونده مربوط است به تصویر کشیده می‌شوند. چند مرد خوب (1992) به کارگردانی راب راینر و زمانی برای کشتن (1996) به کارگردانی جوئل شوماخر نمونه‌هایی از این ژانر هستند.

ژانر درام؛

کشمکش‌های واقعی از ویژگی‌های ژانر درام است. در ژانر درام روی احساسات و موقعیت‌های سخت تمرکز می‌شود و واقع‌گرایی از المان‌های مهم آن است. از زمان شکسپیر تا امروز ژانر درام یکی از مهمترین و گسترده‌ترین ژانرها بوده است.

ملودرام؛

یک ملودرام مدرن با اولویت‌بندی معانی دراماتیک و طراحی شخصیت‌ها تعریف می‌شود. رویدادهای این ژانر برای خلق واکنش شدید عاطفی ایجاد می‌شوند. در ملودرام، تلاش برای خلق موقعیت‌‌هایی است که قضیه‌ای اخلاقی را به عنوان عاملی برای همدلی نشان دهد. ساحل‌ها (1988) به کارگردانی گری مارشال و بخت‌پریشان (2012) به کارگردانی جاش بون از جمله فیلم‌های ملودرام هستند.

درام نوجوان؛

این ژانر در عین سادگی دارای اطناب است. فیلم‌های ژانر درام نوجوان روی زندگی نوجوانان، کارهای گروهی آنها و پریشانی‌های دوران بلوغ تمرکز دارد. خودکشی باکره‌ها (1999) به کارگردانی سوفیا کاپولا و بچه‌ها (1995) به کارگردانی بری کلارک در این ژانر می‌گنجند.

درام فلسفی؛

در درام فلسفی وضعیت انسانی مورد بررسی قرار می‌گیرد. فیلم‌های این ژانر با یک سؤال پیش می‌روند و اصل وجود و ماهیت زندگی را مورد پرسش قرار می‌دهند. لبه تیغ (1984) به کارگردانی راب کوهن و قلب من هاکبی (2004) به کارگردانی دیوید او. راسل درام فلسفی هستند.

درام پزشکی؛

در این ژانر روی شرایط بهداشتی، عملکرد داخلی بیمارستان‌ها، رابطه پزشکان و کارکنان بخش‌های پزشکی و صنعت پزشکی تمرکز می‌شود. در فیلم‌های این ژانر همچنین اتفاقاتی که در زندگی روزمره متخصصان وجود دارد دیده می‌شود. سریال دکتر هاوس (2004) به کارگردانی دیوید شور و احیای مردگان (1999) به کارگردانی مارتین اسکورسیزی در دسته فیلم‌های ژانر درام پزشکی می‌گنجند.

درام حقوقی؛

این ژانر با وکلا، قاضیان و شرایط بغرنج حقوقی که از عوامل ثانویه هستند و در سیستم دادرسی کیفری یا موارد مربوط به جرم و مجازات نگنجد، تعریف می‌شود. در بیشتر فیلم‌های ژانر درام حقوقی به مسائل مربوط به عدالت کیفری پرداخته می‌شود و تمرکز روی شخصیت‌های یک مؤسسه حقوقی یا دادگاه‌هاست تا یک جرم. ژانر سریال  (The Practice 1997) به کارگردانی دیوید ای. کلی و شرکت (1993) به کارگردانی سیدنی پولاک، درام حقوقی است.

درام سیاسی؛

درام سیاسی روی مشکلات و داستان‌هایی که در دنیای سیاست اتفاق می‌افتد، تمرکز دارد. از داستان‌هایی درباره دولت‌های کوچک محلی گرفته تا وضعیت سیاسی یک کشور در این ژانر می‌گنجند. آقای اسمیت به واشینگتن می‌رود (1939) به کارگردانی فرانک کاپرا و سریال خانه پوشالی (2013) به کارگردانی بو ویلیمن ژانر درام سیاسی دارند.

درام انسان‌شناسانه؛

در این ژانر به رفتارهای انسانی و به طور کلی جامعه پرداخته می‌شود؛ ممکن است داستان روی یک شخصیت یا فرهنگ خاص تمرکز کند یا نمایی گسترده از جامعه را نشان دهد. شهر خدا (2002) به کارگردانی فرناندو میرلس و بیشتر فیلم‌های اسپایک لی ژانر درام انسان‌شناسانه دارند.

درام مذهبی؛

این ژانر روی سوال‎ها و مسائل ناشی از موقعیت‌های مذهبی تمرکز دارد. کارگردان در ساخت فیلم‌های این ژانر می‌تواند مسائل ماورائی را نیز با داستان ادغام کند. مصائب مسیح (2004) به کارگردانی مل گیبسون و سکوت (2013) به کارگردانی وی. کی. پراکاش درام مذهبی هستند.

مستند درام؛

این ژانر برگرفته از داستان‌های واقعی است و آنها را به گونه‌ای بازسازی می‌کنند که وقایع کاملا دقیق نمایش داده شوند و ویژگی‌های درام نیز در آن باشد. کاپیتان فیلیپس (2013) به کارگردانی پل گرینگرس و 127 ساعت (2010) به کارگردانی دنی بویل مستند درام هستند.

برگرفته از وب‌سایت studiobinder.com ؛