تکنیک‌های فیلمسازی ده کارگردان بزرگ (بخش دوم)؛

مقاله تکنیک‌های فیلمسازی ده کارگردان بزرگ را با بررسی سبک کاری سه تن از غول‌های سینمایی در بخش دوم این مطلب پی می‌گیریم؛ آلفرد هیچکاک، اورسن ولز و جان هیوستون. هر سه این کارگردانان از جمله فیلمسازان تأثیرگذار سینمای کلاسیک محسوب می‌شوند، اما با این وجود تکنیک‌های مورد استفاده‌ی هر کدام از این کارگردانان با دیگری متفاوت است به نحوی که هیچکاک را به خاطر فن مونتاژ در فیلم‌هایش، اورسن ولز را به دلیل توجه به نقش صدا در آثارش و جان هیوستون را به علت تکنیک‌های فیلمبرداری در کارهایش تحسین می‌کنند. در ادامه با وب‌سایت ملودایو همراه باشید تا با تکنیک‌های فیلمسازی این کارگردانان بزرگ بیشتر آشنا شوید.    

آلفرد هیچکاک: مونتاژ؛

هدف هیچکاک صرفا داستان‌گویی نبود، او دوست داشت مخاطبانش را سوار بر ترن هوایی کند و تعادل جسمی و روحیشان را برهم بزند. برای هدف او ژانر مهیج بهترین گزینه بود و نام هیچکاک هم مترادف با این ژانر است. هیچکاک برای ساخت فیلم‌هایش مدت زمان زیادی صرف می‌کرد و گاه تجهیزات خاصی برای یک صحنه می‌ساخت. یکی از مشخصه‌های هیچکاک استفاده از مونتاژ است-کنار هم قرار دادن مجموعه‌ای از تصاویر و انتقال معنا و اثر آنها به مخاطب. معروف‌ترین مونتاژ هیچکاک صحنه دوش گرفتن در فیلم روانی است که فیلمبرداری آن هفت روز طول کشید؛ طول این صحنه 45 ثانیه است و از 78 کات تشکیل شده است. در این صحنه هم مخاطب ناراحت می‌شود و هم شوکی آنی به او وارد می‌گردد.

اورسن ولز: صدا؛

در سال 1941 دو فیلم تاریخ‌ساز ساخته شدند: همشهری کین به کارگردانی اورسن ولز و شاهین مالت به کارگردانی جان هیوستون. به عقیده منتقدان فیلم، همشهری کین بهترین فیلم آمریکایی تاریخ سینما است. همشهری کین از همه لحاظ نوآورانه بود؛ نور، صدا، فیلمبرداری و ساختار آن. به خاطر فراگیری رادیو در آن زمان، ولز به اهمیت صدا آگاه بود و آنرا بسیار خلاقانه در اثرش استفاده کرده است؛ سکوت در ابتدای فیلم، صدایی شبیه اخبارگوها، پژواک صدا در کتابخانه.  

جان هیوستون: فیلمبرداری در محل؛

هیوستون پیرو سنت قدیم بود و به شیوه فورد و هاکس فیلم می‌ساخت: «با حرکات مزاحم دوربین نباید از داستان منحرف شد، با دیالوگ‌ها و کارهای غیرضروری وقت را تلف نکنید». فیلمنامه‌ شاهین مالت بسیار نزدیک به داستان کتاب بود. این فیلم همه چیز تمام است، داستان خوب، بازیگران خوب و کارگردانی خوب دارد. هیوستون بازیگر هم بود و در فیلم‌های خودش و دیگر کارگردانان حضور داشت(گاهی هم نریتیو فیلم‌ها را می‌گفت). او در طول جنگ جهانی دوم فیلم‌های مستند می‌ساخت، همین تجربه موجب شد تا در سال 1948 فیلم گنج‌های سیرا مادره را در مکزیک بسازد. او برای ساخت این فیلم به مکزیک رفت و تمام تصاویر را خارج از استودیو فیلمبرداری کرد که این کار انقلابی بزرگ در آن زمان محسوب می‌شد. بعد از این تجربه او به ندرت در استودیو فیلمبرداری می‌کرد.

برگرفته از وب‌سایت videomaker.com ؛