موسیقی کلاسیک نوای شنیدنی از اعصار گذشته؛‌

موسیقی کلاسیک و موسیقی همیشه دوست‌داشتنی؛‌

شاید در کوتاه‌ترین توصیف بتوان گفت، موسیقی کلاسیک چهارچوبی معین است که باوجود محدودیتش، دریایی در آن جریان دارد. دریایی که گاهی مواج است و گاه آرام.

وقتی از موسیقی کلاسیک حرف می‌زنیم، درواقع نگاهمان به بخش هنری موسیقی است. نه جنبه‌های سرگرمی، اجتماعی و ... . دلیلی که به هنگام توصیف آن از چارچوب نام برده می‌شود، محدودیت‌های فراوانی است که هنرمند در این ژانر دارد و بداهه‌نوازی را تحت شعاع قرار می‌دهد. موسیقی کلاسیک به بیانی دیگر همان موسیقی سنتی اروپاست که با گذر زمان و پیشرفت فناوری دچار تغییرات بسیار شد.

هرچند از اصطلاح «دوره کلاسیک» برای قرن هفده و هجده استفاده می‌شود، اما  موسیقی «کلاسیک» شامل انواع سبک‌های موسیقی غرب از قرن نهم تا حال حاضر، به‌ویژه از قرن شانزدهم تا نوزدهم در نظر گرفته می‌شود. در سبک کلاسیک بیشترین سازهایی که مورداستفاده قرار می‌گیرد، ویولن، پیانو، و کلارینت است. ازجمله هنرمندان سرشناس آن می‌توان از «بتهوون»، «موتزارت»، «باخ» و «شوپن» یاد کرد.