ساز زایلوفون
زايلوفون (xylophone) از دو كلمه يوناني زايلون (xylon) و فون (phone) به ترتيب به معناي چوب و صدا گرفته شده است و به معناي «آواي چوب» است. اين نام از قرن نوزدهم براي اين ساز استفاده شده است. برای آشنایی بیشتر با این ساز بر روی لینک‌های زیر کلیک کنید و مقالات مربوط به ساز زايلوفون را مطالعه کنید.
ساز زايلوفون (Xylophone) به عنوان يك ساز اركسترال
تا قرن نوزدهم زايلوفون به عنوان يك ساز اركستر شناخته نمي‌شد. مايكل جوزف گوزيكوف (Michael Josef Guzikov) لهستاني، يكي از معروف‌ترين هنرمندان سيار بود. اولين قطعات براي زايلوفون احتمالاً در سال 1803 توسط ايگناز اشويگل (Ignaz Schweigl) و در سال 1810 میلادی توسط فرديناد كوئر (Ferdinand Kauer) ارائه شد.
نت‌نویسی در ساز زایلوفون (Xylophone)
زايلوفون اركستر مدرن صدايي يك اكتاو بالاتر از نت ايجاد مي‌كند. بنابراين اين نوع زايلوفون سازي انتقالي است. نت‌نويسي در كليد تربل (treble) در يك خط حامل مرسوم است. برخي آهنگسازان زير و بمي (نواك) واقعي را مي‌نويسند كه اين امر در پارتيتور (score) نمايان مي‌شود.
طرز تولید صدا در ساز زايلوفون (Xylophone)
زايلوفون اركستر شامل دو رديف تيغه موازي است. هر تيغه زير و بمي (نواك) متفاوتي ايجاد مي‌كند، هر چه تيغه كوتاه‌تر باشد، زير و بمي آن بالاتر (زيرتر) مي‌شود. تيغه‌ها همانند كليدهاي پيانو مرتب مي‌شوند؛ نت‌هاي پائين يا بم (تيغه‌هاي بلند) در سمت چپ، نت‌هاي بالا يا زير (تيغه‌هاي كوتاه) در سمت راست نوازنده قرار مي‌گيرند.
تاریخچه ساز زایلوفون (Xylophone)
اصل و منشاء زايلوفون در آسيا مشخص نيست ولي تاريخچه‌اي طولاني دارد. بسياري از مورخان معتقدند اولين زايلوفون‌ها در آسياي شرقي وجود داشته و از اين منطقه در ساير نقاط آسيا گسترده شدند. اولين شواهد اين ساز مربوط به قرن نهم در آسياي جنوب شرقي است.
معرفی ساز زایلوفون (Xylophone)
زایلوفون از دو كلمه يونانی xylon و phone به معنای چوب و صدا گرفته شده است و به معنای «آوای چوب» است. اين نام از قرن نوزدهم برای اين ساز استفاده شده است.
