زايلوفون اركستر مدرن صدايي يك اكتاو بالاتر از نت ايجاد مي‌كند. بنابراين اين نوع زايلوفون سازي انتقالي است. نت‌نويسي در كليد تربل (treble) در يك خط حامل مرسوم است. برخي آهنگسازان زير و بمي (نواك) واقعي را مي‌نويسند كه اين امر در پارتيتور (score) نمايان مي‌شود.        

تركيبات صدايي در ساز زایلوفون (Xylophone)؛

با توجه به اينكه زايلوفون قابليت نواختن نت‌هاي روشن و نافذ را دارد، به اين ساز در اركستر مدرن كلاسيك وظیفه‌ی تاكيد روي نت‌هاي بالا يك خط ملودي يا دو برابر كردن خط ملوديِ سازي ديگر در يك اكتاو بالاي آن را مي‌دهد. نقش كلاسيك بيشتر زايلوفون دوبرابر كردن اجراها و فيگورهاي سريع يك يا دو اكتاو بالاتر است. چنين تركيبات صدايي يك درخشش بارقه‌دار ايجاد مي‌كند كه بالاتر از تمام صداهاي اركستر قابل شنيدن است. زايلوفون سازي است كه مي تواند خطوط تيز را در مقابل يك زمينه صدا حك كند.   

نوازندگی ساز زایلوفون (Xylophone) همراه ساير سازهای پركاشن (كوبه‌ای)؛‌

زايلوفون تركيب كامل صدایی در اونيسون و اكتاوها با سلستا و گلاكن اشپيل دارد. صداي زايلوفون بر اين سازها غالب است.

نوازندگی ساز زایلوفون (Xylophone) همراه سازهاي برنجی؛

تركيب صدايي زايلوفون با ترمپت در اونيسون و اكتاوها اثري نفوذكننده ايجاد مي‌كند. در همراهی هورن فرانسوي و سازهاي برنجي با صداي بم، تركيبات اكتاو دوبل اكتاو امكان‌پذير است. در اين تركيبات صداي زايلوفون شبيه نوعي اورتن با صداي خيلي زير است.    

نوازندگی ساز زايلوفون (Xylophone) همراه سازهاي چوبي بادي؛‌

در همراهي با سازهايي با صداي زيرتر همانند فلوت، كلارينت و ابوا افكت‌هاي خوبي در اونيسون و اكتاوها ايجاد مي‌شود. صداي زايلوفون غالب است. در تركيبات اكتاو و دوبل اكتاو، صداي زايلوفون شبيه نوعي اورتون با صداي خيلي زير است.

نوازندگی ساز زايلوفون (Xylophone) همراه سازهاي زهي؛

تركيبات صدايي كاملي در اونيسون و اكتاوها با ويولن و ويولا دارد. صداي زايلوفون غالب است و سبب مشخص‌تر شدن صداي پيزيكاتو سازهاي زهي مي‌شود. در تركيبات اكتاو و دوبل اكتاو، صداي اين ساز همانند يك اورتن با صداي خيلي زير است.

نوازندگی ساز زايلوفون (Xylophone) همراه ساز چنگ؛

در اونيسون و اكتاوها اين ساز با چنگ، تركيبات صدايي كاملي دارد. صداي زايلوفون غالب است. 

انواع ساز زايلوفون (Xylophone)؛

سازهای مشابه ساز زايلوفون (Xylophone)؛

سازهاي بسياري مشابه با زايلوفون وجود دارند كه بالافون (balafon)، تشالاپارتا (txalaparta) و لاگوتو (laggutu) مهم‌ترين اين سازها هستند. بالافون نوعي ساز پركاشن خودصدا (ايديوفون) يا زايلوفون چوبي است كه كوك‌هاي ملوديك را مي‌نوازد و معمولاً مابين 16 تا 27 كليد دارد. اين ساز از قرن 14ام در آفريقا نواخته مي‌شود و منشا آن کشور اندونزي است. تشالاپارتا ساز خاص موسيقي منطقه باسك است كه از چوب و سنگ ساخته شده است.

لاگوتو يك ساز پركاشن فولك است كه در نواحي جنوبي آذربايجان شامل  آستارا، لنكران، ماسالي و جليل‌آباد نواخته مي‌شود. همانند ناقارا (که نباید با نقاره اشتباه شود)، ناقاراي گوشا (gosha naghara)، گاوال (gaval) و ساير سازهاي پركاشن، لوگوتو در گروه‌هاي موسيقي و اركسترهاي ملي بسياري مورد استفاده قرار گرفته‌اند.  لاگوتو روي يك پلت‌فورم قرار داده شده و نوازنده آن را با استفاده از دو استيك مي‌زند. معمولاً لاگوتو اندازه‌اي در حدود 250 در 125 در 50 دارد و جنس آن از چوب گردو، زردآلو، توت يا راش است.