در مقايسه با گيتار اكوستيک كه بدنه‌اي توخالي دارد گيتار الكتريک در هنگام پلاك كردن سيم‌ها صدايي با قابليت شنيدن بسيار پایين توليد مي‌كنند، بنابراين گيتارهای الکتريک معمولاً به يك امپلی فاير گيتار و اسپيكر وصل مي‌شوند. هنگاميكه يك گيتار الكتريك نواخته مي‌شود حركت سيم‌ها با توليد (القاي) يك جريان الكتريكي كم در پيك آژهاي مغناطيسي، سيگنالي توليد مي‌كند كه شنیدن نت‌های نواخته شده را برای گوش ممکن می‌کند. سيگنال از داخل مدارهاي تن و واليوم وارد جك خروجي مي‌شوند و از طريق يك كابل به تقويت كننده مي‌رسند. جريان القايي متناسب آن،‌ تحت تأثیر متغیرهایی همانند چگالي سيم و مقدار حركت روي پيك آژها قرار دارد.   

با توجه به اينكه در بسياري از موارد مطوب است پيك آپهاي سيم پيچي شده از صداي ناخواسته ارتعاش داخلي سيم پيچ‌هاي شل جداسازي شوند، پيك‌آپ‌هاي مغناطيسي گيتار معمولاً در واكس، لاك الكل يا اپوكسي جاسازي مي‌شوند تا از توليد اثر ميكروفونيك توسط پيك‌آپ جلوگيري شود. با توجه به كيفيت‌هاي القایي طبيعي‌شان، تمامي پيك‌آپ‌هاي مغناطيسي تمايل به گرفتن امبينت يا محيط اطراف را دارند معمولاً تداخلات الكترومغناطيسي ناخواسته (EMI) ایجاد می‌کنند. صداي وزوز يا همهمه (هام) بويژه در پيك‌آپ‌هاي با يك سيم پيچ قوي هستند و با اين حقيقت كه بسياري از گيتارهاي قدیمی به ميزان كافي در مقابل تداخلات الكترومغناطيسي محافظت نشده‌اند. رايج‌ترين منبع امواج تداخلي 50 تا 60 هرتز از سيستم‌هاي انتقال قدرت (سيمكشي منزل و غيره) است. از آنجا كه تمامي تقويت‌كننده ها و تجهيزات صدايي مرتبط با گيتارهاي الكتريك بايد همواره به منبع تغذیه متصل باشند حذف يا كاهش اين اصوات ناخواسته (تداخلات ناخواسته) يك چالش فني ادامه‌دار است.

كويل دوبل يا پيك‌اپ‌هاي هام باكر به عنوان روشي براي كاهش يا مقابله با اصوات ناخواسته محيطي به کار می‌رود. هام باكرها داراي دو كويل با قطبش مغناطيسي و الكتريكي مخالف هستند تا يك سيگنال افتراق توليد شود. نوفه الكترومغناطيس كه به هر دو كويل (سيم پيچ) به طور برابر برخورد مي‌كند سعي در راندن سيگنال پيک‌آپ به سمت مثبت روي يك كويل و به سمت منفي روي كويل ديگر، كه نوفه را از بين مي‌برند. دو كويل بصورت هم فاز سيم پيچي مي‌شوند بنابراين سيگنال‌ها به يكديگر اضافه مي‌شوند. اين اندوكتانس تركيبي بالاي دو سيم پيچ منجر به تن (صداي) غني‌تر، حجيم‌تر و مرتبط با پيك‌اپ‌هاي هام باكينگ مي‌شود. پيك‌آپ‌هاي پيزوالكتريك از يك ساندويچ كريستال كوارتز يا سایر مواد پيزوالكتريك استفاده مي‌كنند كه معمولاً در زير زين‌ها يا شيطانك قرار مي‌گيرند. پيك‌آپ‌هاي نوري پيك‌آپ‌هايي هستند كه سيم و ارتعاشات بدنه را با استفاده از نور LED مادون قرمز حس مي‌كنند. اين نوع پيك‌آپ‌ها حساس به EMI نيستند.

برخي گیتارهای الکتریک با ميكروفون، پيزوالکتریک، نوري يا ساير انواع ترنسديوسرها مجهز هستند تا به صدا (تن) ساز آكوستيكي نزديك شود و پالت صوتي ساز را گسترده سازد.

از دیگر تفاوت های گیتار الکتریک و آکوستیک دسته های آنها است. دسته‌های گیتار الکتریک از نظر تركيب‌بندی و شكل متفاوت هستند. اولين اندازه دسته‌هاي گيتار طول گام است كه طول ارتعاشي سيم‌ها از شيطانك تا خرك را در بر می‌گیرد. يك گيتار فندر معمولي از يك طول گام 25.5 اينچ استفاده مي‌كند در حالي كه گيتار گيبسون از طول گام 24.75 اينچي در لس پاول بهره می‌برد. در حاليكه طول گام لس پاول اغلب 24.75 اينچ در نظر گرفته مي‌شود، این گام در طي سال‌ها به اندازه نيم اينچ تغيير كرده است.

پرده‌ها متناسب با طول گام قرار داده شده‌اند؛ بنابراین، هرچه طول گام كوتاه‌تر باشد، فضاي بين پرده‌ها كمتر مي‌شود. درباره اثر طول گام روي تن و حس عقايد متفاوتي وجود دارد. عقيده عمومي اين است كه طول گام بيشتر در داشتن دامنه بزرگ‌تر سهم دارد. حس نواختن عمدتاً با فاكتورهاي متعددي كه در اين درك و حس دخيل هستند وجود دارد، اندازه و طراحي سيم، ساخت دسته، ست آپ گيتار، سبك نواختن و ساير فاكتورها در احساس دروني قابل نواخته بودن ساز يا حس آن نقش دارند.  

توصیف انواع دسته در ساز گیتار الکتریک (Electric Guitar)؛

دسته‌ها با توجه به نحوه اتصال به بدنه bolt-on، set-in يا neck-through توصيف مي‌شوند. دسته هاي set-in در كارخانه به بدنه با چسب متصل مي‌شوند. گفته مي‌شود كه آنها صداي گرم‌تر و پایداری بیشتری دارند. اين نوع اتصال، اتصال سنتي است. لئو فندر در استفاده از دسته‌هاي bolt-on روي گيتارهاي الكتريك براي سهولت تنظيم و تعويض استفاده می‌كرد. سازهاي neck-through دسته و طول ساز را افزايش داده، بطوريكه آن مركز بدنه را تشكيل مي‌دهد و به دليل پایداری طولاني و بويژه محكم بودن، معروف هستند. با وجود اينكه يك دسته set-in مي‌تواند توسط يك سازنده ماهر ساز جدا شود (چسبش باز شود) و يك دسته bolt-on مي‌تواند به راحتي باز شود، تعمير يك طراحي neck-through با توجه به صدمه وارده سخت يا حتي غير ممكن است. از نظر تاريخي سبك bolt-on به دليل راحتي نصب و تنظيم رايج‌تر است. از آنجا كه دسته‌هاي bolt-on مي‌توانند به راحتي جدا شوند كمپاني‌هاي همانند وارموث و مايتي‌مايت براي تعويض دسته‌هاي bolt-on؛ روش‌های خاص خود را دارند. برخي سازها – معروف‌ترين آنها مدلهاي گيبسون- همچنان به استفاده از دسته‌هاي چسبي set-in ادامه مي‌دهند. بدنه‌هاي neck-through به نحوي در گيتار بيس‌ها رايج‌ترند.

مواد مورد استفاده در ساخت دسته‌ها بر اساس پايداري و استحكام ابعادي انتخاب مي‌شوند و برخي روي تن (صدا) تأثير مي‌گذارند. چوب‌هاي سخت همانند افرا، ماهون و زبان‌گنجشك ترجيح داده مي‌شوند. دسته و صفحه انگشت‌گذاري مي‌توانند از مواد مختلف ساخته شوند؛ به عنوان مثال ممكن است دسته گيتار از افرا و صفحه انگشت‌گذاري از رزوود (بلسان بنفش) يا ابونيت ساخته شود. در دهه 1970 طراحان شروع به استفاده از مواد دست‌سازی همانند آلياژ آلومينيوم که در ساخت هواپيما استفاده می‌شود، فيبر كربن و ابونول در تولید این نوع گیتار کردند. سازندگان شناخته شده كه از اين مواد غير معمول استفاده كردند عبارتند از جان ولنو، تراويس بين، جئوف گولد و المبيک.

جدا از مزاياي ممكن مهندسي، برخي احساس مي‌كنند كه در رابطه با افزايش قيمت تن‌وودها (چوب‌هاي تن)، مواد مصنوعي ممكن است از نظر اقتصادي مرجح و از نظر محيط زيستي حساس‌تر هستند. با اين وجود، چوب همچنان در توليد سازها رايج هستند گرچه گاهي در كنار آنها از مواد جديد هم استفاده مي‌شود. گيتارهاي ويجير به عنوان مثال، از يك دسته چوبي كه با يك ميله فيبر كربني سبك جاسازي شده در آن به جاي استفاده از ميله فولادي سنگين‌تر معمول يا ميله تنظيم فولادي، تقويت مي‌شوند. دسته‌هاي after-market تماماً از فيبر كربني كه با سازهاي Bolt-on سازگار هستند ساخته شده‌اند. ادعاهايي زيادي مبني بر تأیيد يا رد اين موضوع كه چوب‌ها يا مواد مختلف روي صداي گيتار الكتريك تأثير مي‌گذارند، وجود دارند.      

اشكال مختلفي براي دسته هاي گيتارهاي الكتريك وجود دارد كه به عنوان دسته هاي C، U و V شناخته مي‌شوند. اين امر به شكل مقطع عرضي دسته بر مي‌گردد (بويژه در نزديكي شيطانك). انواع اندازه‌هاي سيم پرده موجود است كه نوازندگان سنتي اغلب پرده‌هاي باريك را مي‌دهند و پرده‌هاي نازك براي نواختن آكوردها بهتر هستند، در حاليكه پرده‌هاي ضخيم به گيتاريست‌هاي ليد اجازه مي‌دهند تا نت‌ها را با سهولت بیشتری بنوازند.

يك گيتار الكتريك با دسته تاشو به نام فولداكس توسط روجر سي فيلد براي چت اتكينز ساخته شده بود. گيتارهاي اشتينبرگر دسته‌اي از سازهاي غير بومي، فيبر كربني بدون سردسته كه در عوض كوك روي خرك انجام مي‌شد را توليد كردند.