برنارد هرمن از آهنگسازی برای فیلم روانی تا راننده تاکسی
برنارد هرمن (Bernard Herrmann) زاده 1911 در نیویورک بود. او در خانواده‌ای روس تبار متولد شد. پدرش مشوق اصلی این آهنگساز برجسته بود و همیشه او و برادرش را به اپرا می‌برد و در کودکی آنها را با ساز آشنا کرد. وقتی در مدرسه نیویورک تحصیل می‌کرد، طرفدار آثار نویسندگان فردگرا و تابوشکن بود. او همچنین نتهای موسیقی ارکسترهای بزرگ را مطالعه می‌کرد و با گرامافون پدرش به آنها گوش می‌داد و به کنسر‌ت‌های سالن کارنگی می‌رفت. در سیزده سالگی «رساله‌ای در باب ارکستر» اثر هکتور برلیوز را خواند، او در آینده اعتراف کرد که این کتاب باعث شد که مسیر زندگی‌اش را به عنوان آهنگساز پیدا کند.
برنارد هرمن و تحصیل در مدرسه عالی موسیقی؛
برنارد هرمن در سال 1927 در دبیرستان دوویت کلینتون تحصیلش در زمینه موسیقی را آغاز کرد. در آنجا برنارد همه زیروبم موسیقی را آموخت و آثار آهنگسازان مطرح آمریکایی را مطالعه کرد. سپس به دانشگاه نیویورک رفت و زیر نظر استادانی همچون پرسی گرنجر و فیلیپ جیمز به تحصیل پرداخت. سبک عجیب‌و‌غریب و دانش زیاد گرنجر در زمینه موسیقی جهان، روی آثار هرمن تأثیر به‌سزایی داشت.
برنارد هرمن و رهبری ارکستر در جوانی؛
در سال 1933 میلادی هرمن رهبری ارکستر نیوچمبر را در اجرای آثار خودش و آثار دیگر آهنگسازان مطرح مثل داریوس میلو و رابرت راسل بنت به عهده داشت. بعد از آن توسط کارگردان موزیک رادیو CBS –جانی گرین- به عنوان دستیار استخدام شد. در آنجا هرمن آزادی عمل بسیاری داشت و برنامه‌ریزی و پخش موسیقی با انتخاب خودش انجام می‌شد، در نتیجه به شنونده‌ها آثار جدید و نوآور را معرفی می‌کرد که بیشتر آنها برای اولین بار شنیده می‌شدند. در سال 1937 هدایت و ساخت «کلمبیا ورکشاپ»-مجموعه رادیویی CBS که برای معرفی نویسندگان و کارگردانان بزرگ بود-به او سپرده شد. در سال 1938 این برنامه با کار مشابهی به نام «The Mercury theatre in The Air» دنبال شد که کارگردانی آنرا اورسن ولز بیست‌و‌سه ساله به عهده داشت.
«به نظر من موسیقی فیلم می‌تواند اندیشه و احساسات درونی شخصیت‌ها را نمایان و تقویت کند. همچنین می‌تواند حس ترس، شادی، شکوه یا بدبختی را به صحنه‌ها القا کند. موسیقی می‌تواند پیش‌برنده‌ی داستان باشد یا تعلیق آنرا زیاد کند و به دیالوگ‌های معمولی فرمی شعرگونه دهد. در واقع موسیقی راه ارتباط بین مخاطبان و صحنه است و موجب می‌شود همه حسی یکسان را تجربه کنند.»
در سال 1941 توسط ولز به هالیوود معرفی شد تا موسیقی متن فیلم همشهری کین را بسازد؛ این اولین تجربه آهنگسازی فیلم هرمن بود. این اثر جایگاه هر دوی آنها را در هنر معاصر تثبیت کرد. هرمن برای فیلم بعدی ولز –خانواده اشرافی امبرسون-هم آهنگسازی کرد اما استودیو ادیت بدی روی موسیقی او انجام داد و باعث شد همکاری هرمن و ولز خاتمه پیدا کند. او که قبلا چند کار کنسرتی نوشته بود، دوباره به برنامه سمفونی رادیو CBS برگشت و تا سال 1951 این همکاری را ادامه داد.
«من خودم را آهنگساز نئورمانتیک می‌دانم، به نظرم موسیقی یک فرم احساسی و شخصی است برای بیان کردن مسائل.»
برنارد هرمن و ساخت موسیقی متن فیلم؛
همزمان با رادیو CBS هرمن آهنگسازی فیلم هم انجام می‌داد؛ در آن دوران او توسط آلفرد نیومن استخدام شد و برای فیلم‌های جین ایر، آنا و سلطان سیام، روح و خانم مویر و روزی که دنیا از حرکت بازماند آهنگسازی کرد.
در دهه پنجاه همکاری بی‌نظیر او و آلفرد هیچکاک شروع شد و منجر به خلق شاهکارهایی در فیلم‌های دردسر هری، سرگیجه، شمال از شمال غربی و روانی شد. بعد از آن هرمن به انگلستان مهاجرت کرد و استعداد بی‌نظیرش توسط نسل جدید کارگردانان مثل فرانسوا تروفو، برایان دی‌پالما، لری کوهن و مارتین اسکورسیزی کشف شد.
از دیگر آثاری که هرمن آهنگسازی آنها را به عهده داشت سفر به اعماق زمین، جزیره اسرارآمیز، تنگه وحشت، پرندگان، مارنی، فارنهایت 451، وسواس و راننده تاکسی هستند. او برای فیلم شیطان و دنیل وبستر برنده اسکار بهترین موسیقی متن فیلم شد. برنارد هرمن برای مجموعه‌های تلویزیونی زیادی از قبیل منطقه نیمه روشن و سیمارون نیز موسیقی متن ساخت. نه تنها آهنگسازان فیلم بلکه بسیاری از آهنگسازان بزرگ از سبک هرمن تأثیر گرفته‌اند.
«من دوست دارم موسیقی بنویسم که از طبیعت، هنر و شعر الهام گرفته باشد و در استفاده از تکنیک‌های مدرن همیشه سعی کرده‌ام که آنها را به ایده‌ای بزرگ یا احساس بشری تبدیل کنم.»
برگرفته از وب‌سایت bernardherrmann.org ؛
