سبک آهنگسازی الیوت گلدنتال و موفقیت در اسکار؛
الیوت گلدنتال (Elliot Goldenthal) یکی از باهوش‌ترین آهنگسازان هالیوود است که همانقدر که در نوشتن موسیقی متن فیلم تبحر دارد در نوشتن موسیقی کنسرت و تأتر نیز چیره‌دست است.
«من عاشق موضوعات دراماتیک و اسطوره‌ای هستم.»
او تا کنون برای فیلم‌های زیادی از جمله بتمن برای همیشه، مصاحبه با خون‌آشام، بیگانه3، فاینال فانتزی و تیتوس آهنگسازی کرده است. او شاید مانند جان ویلیامز شناخته شده نباشد اما به دلیل سبک و سیاق متمایزش در آهنگسازی و تنظیم آهنگ، ترکیب هارمونی تونال و آتونال، و وارد کردن موسیقی الکترونیک و قومی به موسیقی متن فیلم‌های رومانتیک، در این صنعت شهرت دارد. او برای ساخت موسیقی متن فیلم زندگینامه‌ای فریدا کالو برنده جایزه گلدن گلوب شد. گلدنتال در زمینه ساخت موسیقی برای کنسرت و تأتر و باله نیز صاحب نام است.
«من از کودکی شروع به یادگیری پیانو و ترومپت کردم، آن زمان قطعه‌های پیانو را اجرا می‌کردم و در گروه‌های کوچک ساز می‌زدم. البته عاشق سبک جاز و راک هم بودم و اتفاقاتی را که در این دو حوزه می‌افتاد، شدیدا دنبال می‌کردم.»
سبک آهنگسازی الیوت گلدنتال و تلفیق هنر غرب و شرق؛
اگرچه الیوت در ساخت موسیقی بیشتر به موسیقی هنری غربی تمایل دارد اما ردپایی از علایق دوران نوجوانی‌اش در بعضی از آثارش مثل تیتوس و بتمن برای همیشه شنیده می‌شود. او از همان دوران نوجوانی علاوه بر یادگیری ساز، آهنگسازی هم می‌کرد.
«اولین تلاش من در مورد آهنگسازی در سن چهارده سالگی بود. همیشه در خودم توانایی آهنگسازی می‌دیدم. از ابتدا گرایشم ساخت موسیقی بلند بود و علاقه چندانی به ساخت موسیقی سه دقیقه‌ای برای ترانه نداشتم.»
الیوت مدرک لیسانس و فوق لیسانس خود را از دانشکده موسیقی منهتن در رشته آهنگسازی و تنظیم آهنگ و زیر نظر اساتیدی مثل آرون کوپلند و جان کوریلیانو دریافت کرد.
«آشنایی و کار با کوپلند فوق‌العاده و حیرت‌انگیز بود. ما رابطه‌ای دوستانه داشتیم چون من در آن زمان مشغول به کار بودم و در خانه کوپلند در زمینه آهنگسازی به او کمک می‌کردم. من آهنگساز جوانی بودم که اولین قطعات موسیقی‌ام تازه منتشر شده بود. کوپلند علاقه‌مند بود که شغل حرفه‌ای مرا شکل دهد. ما پشت پیانو می‌نشستیم، او کاملا پیر بود و من کاملا جوان. ما دو نفری با چهار دست باله‌ها و سمفونی‌های او را آرام و صفحه به صفحه می‌نواختیم. تجربه زیبایی بود. او دوست داشت قطعات قدیمی‌اش را دوباره با پیانو بنوازد.»
سبک آهنگسازی الیوت گلدنتال از نقاشی ساختمان تا دریافت اسکار؛
الیوت به محض فارغ‌التحصیلی شروع به آهنگسازی کرد البته مثل بسیاری از آهنگسازان جوان برای گذران زندگی در کنار این کار، مشاغل دیگری را نیز انجام داد.
«در کنار آهنگسازی کارهایی مثل نقاشی ساختمان نیز انجام می‌دادم چون پولی که از کمپانی‌های رقص و تأترهای محلی می‌گرفتم بسیار ناچیز بود. در کار من رقابت زیاد بود و فقط آهنگسازان خوش‌شانس کارهایشان دیده می‌شد و می‌توانستند آنرا منتشر کنند. من نمی‌خواستم به فضای آکادمیک بچسبم نه اینکه از آن بیزار باشم بلکه همیشه دوست داشتم موسیقی و دنیای پیرامونم را کشف کنم.»
الیوت اعتقاد دارد که فضای آکادمیک روی موسیقی آهنگسازان جوان تأثیر می‌گذارد.
«در دانشگاه شما سبک‌های مختلف آهنگسازی را مطالعه می‌کنید؛ مثل موسیقی فولک که هنوز روی موسیقی دوازده نتی تأکید دارد. دانشجو با این سبک‌ها درگیر می‌شود. در آن سنین فکر می‌کنید که موسیقی تجربی در مقابل سبک‌های مختلف، کاری کم ارزش است. بعد آهنگسازان نوپا شروع به کار برای آهنگسازان متخصص می‌کنند و این خلاقیتشان را از بین می‌برد و موسیقی برای آنها تبدیل به چیزی تحمیلی می‌شود. این چیزی است که من آنرا دام فضای آکادمیک می‌نامم. در کنسرواتوار شما به منابع و کتاب‌های زیادی دسترسی دارید، می‌توانید با آهنگسازان، منابع مختلف را مطالعه کنید و آنها موسیقی شما را سبک و سنگین کنند. این تجربه بسیار لذت‌بخش است.»
با اینکه الیوت تحصیلات دانشگاهی را تنها راه موفقیت و پیشرفت نمی‌داند اما به عقیده او در دانشگاه، استادان می‌توانند استعداد دانشجو را ارزیابی کرده و آن را به بهترین مسیر سوق دهند. الیوت در میان سازهایی که نواختن آنها را می‌داند، با ترومپت احساس نزدیکی بیشتری می‌کند. نمونه‌ای از استفاده ترومپت در موسیقی الیوت، قطعه پاندورا در فیلم کُره است.
«من با ترومپت احساس نزدیکی می‌کنم و هنگام نوشتن موسیقی به من کمک می‌کند؛ ترومپت ساز جالبی است و این توانایی را به شما می‌دهد که با محدود کردن نَفَس‌هایتان، آنچه در فکرتان می‌گذرد را بیان کنید.»
سبک آهنگسازی الیوت گلدنتال از موسیقی ارکسترال تا آهنگسازی فیلم؛
الیوت وقتی وارد عرصه آهنگسازی شد، ابتدا در زمینه کنسرت سنتی و آثار تأتری فعالیت کرد و بعد از آن وارد دنیای سینما و آهنگسازی فیلم شد.
«من برای کار در دانشکده موسیقی NYU درخواست دادم، البته نه به عنوان آهنگساز بلکه فقط می‌خواستم در مورد هنر و زبان فیلم سازی چیزهایی یاد بگیرم، بعد از آن بود که شیفته رسانه شدم. در اوایل بیست سالگی روی دو فیلم از اندی وارهول کار کردم. بعد از آن کمی از سینما فاصله گرفتم و تمرکزم را روی تأتر گذاشتم و تلاش کردم که استانداردهای تأتر امریکا را بالا ببرم. من در آن زمان یاد گرفتم که چطور می‌توانم عقایدم را به صورت تأتری بیان کنم.»
الیوت تا اوایل سی سالگی برای بیش از هفت تأتر موسیقی ساخت و این فعالیت‌هایش زمینه همکاری او با کارگردانانی چون تایمور، فینچر و ون سانت را فراهم نمود. ترکیب موسیقی تأتری و ارکسترال با پرکاشن و موسیقی الکترونیک نظر کارگردانان بزرگ را برای خلق آثاری منحصربه‌فرد جلب کرد.
در زمینه آهنگسازی برای موسیقی متن فیلم، گلدنتال ترجیح می‌دهد که از قالب میدی MIDI استفاده کند.
«من قالب میدی را ترجیح می‌دهم چون می‌توانم حین نگاه کردن به فیلم بارها و بارها موسیقی را به صورت بداهه بنوازم و ضبط کنم، درست مثل پیانونوازان فیلم‌های صامت. بعد از بیست یا سی بار تمام قالب‌های بداهه تبدیل به موسیقی متن می‌شوند، در اصل من مواد خام را در اختیار دارم و فقط نت‌ها و سازهایی به آنها اضافه می‌کنم.»
سبک آهنگسازی الیوت گلدنتال و کشف دنیای شخصی هنرمند؛
از نظر گلدنتال با اینکه موسیقی فیلم عمری حدود صد سال دارد اما فضایی دلپذیر برای گسترش سبک شخصی و همکاری‌های مفید فراهم می‌کند و موجب می‌شود تا آهنگساز جهان پیرامونش را بهتری ببیند و درک کند.
«موسیقی برای من به معنای موسیقی است و در همه عرصه‌ها مثل کنسرت، فیلم، باله و اپرا، دوست دارم فعالیت کنم. من هیچوقت از ابراز عقاید جدید و تجربه کردن نترسیدم. به نظرم آهنگسازان باید بتوانند سازهای مختلف را با هم ترکیب کنند و موسیقی ایده‌آلشان را بسازند.»
برگرفته از وب‌سایت soundonsound.com ؛
