سبک موسیقی کلاسیک و بهترین فیلمهای سینمایی این سبک؛
صدها سال قبل استفاده از موسیقی در نمایش‌های یونانی شروع شد. در قرن شانزدهم ترکیبی از ترانه و موسیقی برای متصل کردن صحنه‌ها و بازی‌ها در نمایش‌های انگلیسی رواج یافت که می‌توان نمونه‌هایی از آنها را در آثار شکسپیر مثل هیاهوی بسیار برای هیچ، تاجر ونیزی، طوفان و هر طور شما دوست دارید دید که معمولا به‌صورت قطعات موسیقی بی‌کلام، بداهه نواخته می‌شدند.
در قرن نوزده استفاده از موسیقی در نمایش‌ها بسیار رایج بود و نمونه‌های زیادی از نمایش‌های معروف وجود دارند که با موسیقی ترکیب شده‌اند؛ مثل اگمونت اثر لودویگ فان بتهوون، روزامونت اثر فرانتس شوبرت، رؤیای نیمه‌شب تابستان اثر فلیکس مندلسون، L'Arlésienne اثر ژرژ بیزه و موسیقی نمایش پیر گینت نوشته هنریک ایبسن اثر ادوارد گریگ.
بعد از اینکه فیلمهای صامت تولید شدند حضور موسیقی برای همراهی با صحنه‌ها یکی از ملزومات فیلم به شمار می‌رفت؛ در این فیلم‌ها نه تنها موسیقی حس‌وحال صحنه‌ها را منتقل می‌کرد و روی لحظات مهم داستان تأکید می‌کرد بلکه وظایف مهم دیگری نیز داشت. آن روزها اتاق آپارات نزدیک تماشاگران سینما قرار داشت و موسیقی بهترین راه برای محو کردن صدای پروژکتور محسوب می‌شد. در ابتدا موسیقی فیلم توسط یک پیانیست یا اُرگانیست بداهه‌نوازی می‌شد به‌عنوان مثال بداهه‌نوازی برای فیلم شاه شاهان به کارگردانی سیسیل بی. دمیل یکی از برجسته‌ترین آثار آن زمان محسوب می‌شود.
اولین موسیقی که به‌طور اختصاصی برای فیلم نوشته شد اثر کامی سن-سانس بود. در آن زمان صنعت فیلمسازی تازه متولد شده بود و برای تهیهکنندگان درام تاریخی سوءقصد به جان دوک گیز (محصول 1908 میلادی) استخدام یک آهنگساز فرانسوی مشهور و ساخت موسیقی متن، انقلابی بزرگ محسوب می‌شد. سن-سانس برای صحنه به صحنه این فیلم جلوی پرده سینما، موسیقی متن ساخت. اولین موسیقی متن فریم به فریم توسط اریک ساتی -آهنگساز ژیمنوپدی- در سال 1924 میلادی و برای فیلم Entr’acte ساخته شد. ساتی یک سیستم خلاقانه برای همگام‌سازی موسیقی با فریم‌های خاص فیلم ابداع کرد. این روش به طور پیوسته در صنعت فیلمسازی ادامه پیدا کرد و امروزه بوسیله سیستم‌های کامپیوتری انجام می‌شود.
بعد از اینکه فیلمهای ناطق تولید شدند، موسیقی بخش جدایی‌ناپذیر صحنه‌ها شد و در کنار دیالوگ‌ها و جلوه‌های صوتی قرار گرفت. در آن زمان نیاز به آهنگسازان حرفه‌ای احساس شد و هالیوود شروع به استخدام آهنگسازان بااستعداد اروپایی کرد. اولین موسیقی متن اصلی توسط ماکس اشتاینر برای فیلم کینگ‌کونگ در سال 1933 ساخته شد. در ابتدا موسیقی متن برای برجسته کردن درام و حس عمومی فیلم بکار می‌رفت اما بعدها آهنگسازان شروع به ساختن تم‌های خاص برای شخصیت‌های فیلم و عناصر فیلمنامه کردند (مثل کاری که آهنگسازان در زمینه اپرا انجام می‌دادند). از آن زمان به بعد آهنگسازان بسیاری مثل نینو روتا، فرانتس واکسمن، دیمیتری تیومکین، ولفگانگ کورنگلد، برنارد هرمان، المر برن‌اشتاین، آلفرد نیومن و جان ویلیامز وارد عرصه فیلمسازی شدند. در ادامه لیستی از بهترین موسیقی‌های متن کلاسیک را می‌توانید مطالعه کنید.
سبک موسیقی کلاسیک و بهترین فیلمهای سینمایی این سبک؛
مأموریت (1986)؛
کارگردان: رولند جافه
آهنگساز: انیو موریکونه
جنگ ستارگان (1977)؛
کارگردان: جورج لوکاس
آهنگساز: جان ویلیامز
ارباب حلقه‌ها (2001)؛
کارگردان: پیتر جکسون
آهنگساز: هاوارد شور
ارابههای آتش (1981)؛
کارگردان: هیو هادسن
آهنگساز: ونجلیس
دکتر ژیواگو (1965)؛
کارگردان: دیوید لین
آهنگساز: موریس ژار
لورنس عربستان (1962)؛
کارگردان: دیوید لین
آهنگساز: موریس ژار
سخنرانی پادشاه (2010)؛
کارگردان: تام هوپر
آهنگساز: الکساندر دسپلا (شامل کنسرتو پیانو شماره پنج بتهوون یا کنسرتوی امپراتور)
خارج از آفریقا (1985)؛
کارگردان: سیدنی پولاک
آهنگساز: جان بری
پیانو (1993)؛
کارگردان: جین کمپیون
آهنگساز: مایکل نایمن
فهرست شیندلر (1993)؛
کارگردان: استیون اسپیلبرگ
آهنگساز: جان ویلیامز
بهترین فیلمهای زندگی‌نامه‌ای بر اساس زندگی آهنگسازان کلاسیک؛
آمادئوس (1984)؛
کارگردان: میلوش فورمن
(بر اساس زندگی ولفگانگ آمادئوس موتسارت)
پیانیست (2002)؛
کارگردان: رومن پولانسکی
(بر اساس زندگی پیانیست لهستانی ولادیسلاو اشپیلمان)
هم‌سرایان (2004)؛
کارگردان: کریستف باراتیه
آهنگساز: برونه کوله
مالر (1974)؛
کارگردان: کن راسل
(بر اساس زندگی آهنگساز چک‌اسلواکیایی گوستاو مالر)
راسپودی در بلو (1945)؛
کارگردان: اروینگ رپر
(بر اساس زندگی آهنگساز آمریکایی جرج گرشوین)
کوکو شانل و ایگور استراوینسکی (2009)؛
کارگردان: یان کونن
(بر اساس زندگی آهنگساز روس ایگور استراوینسکی)
هیلاری و جکی (1998)؛
کارگردان: آناند تاکر
(Paganini: The Devil's Violinist 2013)
کارگردان: برنارد رز
(بر اساس زندگی ویولونیست ایتالیایی نیکولو پاگانینی)
ارورییکا (2003)؛
کارگردان: سایمون سلان جونز
(بر اساس زندگی بتهوون و اولین اجرای سمفونی شماره 3)
درخشش (1996)؛
کارگردان: اسکات هیکس
(بر اساس زندگی پیانیست استرالیایی دیوید هلفگات)
معشوق جاودان (1994)؛
کارگردان: برنارد رز
(بر اساس وصیتنامه و آخرین نامه به‌جا مانده از بتهوون)
برگرفته از وب‌سایت redlandssymphony.com ؛
