پیکولو یا فلوت اکتاو يكی از اعضاي خانواده فلوت‌های عرضی است. اين ساز يكی از سازهاي بادی با بالاترين زير و بمي در اركستر است كه محدوده صدايی آن (يك اكتاو بالاتر از فلوت كنسرت) بالاتر از صدای انسان میرسد. در اركستر پيكولو در دوران كلاسيک براي تقليد صداهای طبيعت همانند آواز پرندگان يا طوفان‌ها و برای افكت‌های ويژه مورد استفاده قرار گرفت. در دوره رمانتيک (قرن نوزدهم) اين ساز يكی از بخش‌های پابرجا در دسته‌ی سازهاي بادی-چوبی در اركستر تبديل شد.  

عنوان پيكولو (در ايتاليايی به معنای فلوت كوچك)، بالاترين زير و بمی را در بين سازهای بادی چوبی در باندهای اركسترال و نظامی دارد. اين ساز يک فلوت كوچک عرض يا transverse (به صورت افقی نواخته میشود) كه داراي bore استوانه ای يا مخروطی است كه با keywork سيستم  Boehm تنظيم شده است و يك اكتاو بالاتر از فلوت كنسرت معمول است. piccolo’s compass سه اكتاو بالاتر از D دوم بالايC  ميانه گسترده است. استفاده از اين ساز در اركسترال از اواخر قرن 18ام شروع شد كه جايگزين ني لبك (flageolet) يا flauto piccolo شد. قبل از آن يك پيكولوی دارای شش گام در D♭ در باندهای نظامی استفاده میشد كه نواختن در گام هاي  flat را تسهيل كرد. همچنين پيكولو نام يك organ stop است و در نام‌های سازهای ديگر نظير پيكولو كلارينت يا ويلينو پيكولو (small violin) نيز استفاده میشود. 

پيكولو يكي از سازهاي بادي و در اندازه نصف فلوت است. پيكولوهاي مدرن بسياري از انگشت‌گذاري‌هاي سازهاي بزرگ‌تر مشابه همانند فلوت عرضي استاندارد را دارد، ولي صداي توليدي يك اكتاو بالاتر از نوشته‌ها (نت‌ها) دارد به همين دليل در زبان ايتاليايي به اين ساز اتاوينو (ottavino) می‌گویند، این كلمه ايتاليايي براي اكتاو كوچك کاربرد دارد. پيكولوها در حال حاضر در گام C يا D♭ ساخته مي‌شوند. جان فيليپ سوزا (John Philip Sousa) تكنوازي معروف در تكرار پاياني قسمت خاتمه (trio) مارش The Stars and Stripes Forever نوشته است.

ساز پیکولو (Piccolo) یا فلوت اکتاو در قرن نوزدهم میلادی؛‌

پيكولوها اغلب براي دوبل كردن صداي ويولن ‌ها يا فلوت‌ها همنوازي مي‌شوند و اغلب به دليل انتقال به يك اكتاو بالاتر به كل صدا تلالو و درخشش مي‌دهند. در تنظيمات گروه كنسرت، تقريباً هميشه پيكولو استفاده مي‌شود و همواره يك بخش پيكولو وجود دارد. اولين بار كلمه پيكولو در سال 1854 استفاده شد اگرچه در زبان انگليسي اين كلمه سيزده سال قبل‌تر از آن استفاده شه بود.            

از نظر تاريخي پيكولو داراي كليد نيست و نبايد به هیچ وجه با fife كه داراي يك bore كوچكتر با صداي گوشخراش‌تر است، اشتباه شود. پيكولو همراه با درامز مارش در مراسم‌هاي سنتي در كارناوال باسل، در سوئيس استفاده مي‌شود. اينكه يكي از اولين قطعاتي كه در آن پيكولو استفاده شده است سمفوني بتهون شماره 5 در مينور C در دسامبر 1808 است افسانه‌اي دروغین بيش نيست. اگرچه جوزف هايدن و موتزارت اين ساز را در سمفوني‌هايشان استفاده نكردند ولي برخي از آهنگسازان معاصر آنها همانند Hoffmeister ، Süssmayr و مايكل هايدن از اين ساز استفاده كردند.  همچنين موتزارت پيكولو را در اپراي Idomeneo بكار برد. اركستراهاي اپرا در پاريس گاهي اوقات از فلوت‌هاي transvers كوچك استفاده می‌کنند.

اگرچه پيكولو زماني از انواع مختلف چوب، شيشه يا عاج ساخته مي‌شد ولي امروزه پيكولو از انواع مختلف مواد همانند پلاستيك، رزين، برنج، ورشو (آلياژ نقره نيكل)، نقره و انواع مختلف چوب‌هاي سخت و رايج‌ترين آنها grenadilla ساخته مي‌شوند. پيكولوهايي كه ظريف ساخته مي‌شوند اغلب مشابه با فلوت از مكانيسم split-E استفاده می‌کنند. بسياري از پيكولوها داراي يك بدنه مخروطي با يك سر استوانه‌اي هستند كه مشابه فلوت دوره باروك و قبل از رايج شدن Boehm bore در فلوتهاي مدرن هستند. برخلاف ساير سازهاي بادي در بسياري از پيكولوهاي چوبي، در بسياري از پيكولوهاي چوبي  tenon joint كه سر را به بدنه وصل مي‌كند، دو نقطه interference fit دارد كه هر دو قسمت فلزي و چوب پنبه‌اي body joint پيكولو را احاطه مي‌كند. از نظر تاريخي پيكولو داراي كليد نيست و نبايد با fife كه داراي يك bore كوچكتر با صداي گوشخراش تر است اشتباه شود. پيكولو همراه با درامز مارش در مراسمهاي سنتي در كارناوال باسل، در سوئيس استفاده مي‌شود.

ساز پيكولو (Piccolo) یا فلوت اکتاو و سمفونی شماره 5 بتهوون؛ 

اينكه يكي از اولين قطعاتي كه در آن پيكولو استفاده شده است سمفوني بتهون  شماره 5 در مينور C در دسامبر 1808 است افسانه‌اي بی‌پایه و اساس، بيش نيست. اگرچه جوزف هايدن وموتزارت اين ساز را در سمفوني‌هايشان استفاده نكردند، ولي برخي از آهنگسازان معاصر آنها همانند Hoffmeister، Süssmayr و مايكل هايدن از اين ساز استفاده كردند.  همچنين موتزارت پيكولو را در اپراي Idomeneo نیز بكار برد.