گنگ با انواع مختلفي از مالت‌ها نواخته مي‌شود. نوع مالت و اتك روي رنگ صدا تأثير مي‌گذارد. گنگ با دست نوازنده پركاشن دمپ مي‌شود براي اين منظور دست نوازنده در اطراف برجستگي ساز بسته مي‌شود، براي دمپ كردن گنگ‌هاي بزرگ، نوازنده پركاشن ممكن است نياز به استفاده از تمام بدنش داشته باشد.

آسان‌ترين روش براي ادغام تن‌ها (صداهاي) تك استفاده از مالت‌هاي نرم است، اگرچه مالت‌هاي سخت‌تر و حتي مالت‌هاي چوبي هنگامی که تن خاصي مد نظر است مورد استفاده قرار مي‌گيرند. فركانس استروك‌ها بستگي به اندازه گنگ و نوع مالت مورد استفاده دارد. تكرارها با يا بدون آكسان‌ها تا حد سرعت رول امكان‌پذير است، اگرچه نوازنده سريعاً صداي بيت‌هاي تك را پایين مي‌آورد.

لبه جداره گنگ با آرشه چلو يا ترجيحاً آرشه يك دوبل باس آرشه‌كشي مي‌شود. ساز بايد محكم نگه داشته شود كه از حركت ساز همراه با حركت آرشه جلوگيري كند (چه با يك انگشت روي ساز يا در نزديكي برجستگي روي ساز، بسته به اينكه صدا به بهترين نحو توسعه يابد يا احتمالاً روي لبه جداره با سوراخ‌هاي محل آويز ساز). اين تكنيك مي‌تواند نسبتاً سريع (p) اجرا شود.

اگر گنگ با يك پارچه دمپ شود صدايي خشك و گرفته ايجاد مي‌شود كه بسياري از اورتن‌ها را دربر ندارد. با اين وجود زير و بمي هنوز قابل تشخيص است.

مشخصه‌هاي صدا در ساز گنگ (Gong)؛   

متاليك، خش‌دار (زمزمه وار و خش‌خش)، درخشان، قدرتمند، با شكوه، كم‌نظير از جمله مشخصه‌های صدای ساز گنگ است. ساز گنگ زير و بمي دقيق، رنگ صدايي كم نظير دارد و بويژه به عنوان يك ساز افكت‌گذار بكار مي‌رود. اين ساز به اركستر حال و هوايي شگفت‌انگيز در  Turandot، جاكومو پوچيني (Giacomo Puccini)، و (Die Frau ohne Schatten) ريچارد اشتراوس (Richard Strauss) مي‌دهد.

ساز گنگ زير و بمي دقيق، رنگ صداي تيره و صداي خيلي كامل و حجيم دارد.

زير و بمي مي‌تواند به آساني در هر سطح ديناميكي تعيين شود. اگر اتك یا ضربه خيلي سخت است، به هر حال صدا مي‌تواند از حد خارج و ناخوشايند شود، زير و بمي تا بعد مشخص نيست. رزونانس در اين مورد مي‌تواند كوتاه‌تر از اتك مزوفورته (mezzoforte) شود.   

تركيبات صدايي در ساز گنگ (Gong)؛ 

به دليل اينكه نت توليدكننده صدا داراي يك زير و بمي دقيق است، مي‌تواند براي رنگ دادن به ملودي يا صداي اركستر مورد استفاده قرار گيرد. به دليل صداي آشكار اين ساز بايد به مقدار كم مورد استفاده قرار گيرد.

ساز گنگ (Gong) همراه با ساير سازهاي پركاشن؛

يك تركيب مناسب از سازهاي پركاشن بويژه بوسيله سازهايي با صدايي عميق و تيره همانند باس درام، تام-تام و غيره مورد استفاده قرار مي‌گيرند. به هر حال، گنگ نيز مي‌تواند به گروه سازهاي با زير و بمي بالا كه با مالت نواخته مي‌شوند همانند ماريمبا، ويبرافون و باس اضافه كند.

ساز گنگ (Gong) همراه با سازهاي برنجي؛

سازهاي برنجي عميق‌تر نسبتاً خوب با گنگ تركيب مي شوند، رنگ صدايشان تيره تر يا با شكوه تر مي شود.

ساز گنگ (Gong) همراه سازهاي بادي-چوبي؛

هنگاميكه يك گنگ در يك سطح ديناميكي پایين (p) نواخته مي‌شود، يك درجه تركيب با سازهاي بادي چوبي همانند باسون و همراه با سازهاي زهي با زير و بمي پایين همانند چلو و دوبل باس امكان‌پذير است.    

نت‌نويسي در ساز گنگ (Gong)؛

عموماً نت نويسي گنگ در خطوط حامل در كليد تربل يا باس بسته به زير و بمي، نوشته مي شود. اگر تنها يك گنگ مورد نياز باشد، نت نويسي گاهي اوقات روي يك خط تك يا با ساير سازهاي پركاشن روي خطوط حامل بدون كليد نوشته مي‌شود. پارتيتور (score) هميشه مشخص مي‌سازد كداميك از زير و بمي‌ها لازم است. زمان decay نيز بايد مشخص شود.

محدوده صدايي در ساز گنگ (Gong)؛

محدوده صدايي ساز گنگ شديداً تغيير مي‌كند و بستگي به سازآرايي اركستر دارد. امروزه محدوده صدايي تقريبي زير ممكن است فرض شود: سی 2 تا جی 5.