كامل، گرم، مخملي، شفاف، دور، دلنشين، متاليك از جمله ویژگی‌های صدا در ساز هورن وینی است. در این ساز،‌ صدا همگن است و تنها نت‌هاي عميق كمي بيشتر خاموش و شگفت‌انگيز هستند.

رجيستر پائين در ساز هورن وینی (Viennese Horn)؛‌

B1-D3

در این رجیستر ساز هورن با پیانو و کنتر باس مشابهت‌های زیادی پیدا می‌کند. صداي نت‌هاي فورته يك اختلاف جزئي از نظر قدرت و expression نسبت به رجيسترهاي بالا دارد. هنگام اجباري شدن انها كمي تن خشن به خودشان مي گيرند.  

رجيستر ميانه در ساز هورن وینی (Viennese Horn)؛‌

Eb3-Eb4

در این رجیستر صدای ساز هورن كامل است و صدادهي دوباره تشدید می‌شود. در این رجیستر ساز هورن مانند نت‌هاي پيانو بسيار دلنشين هستند. نت‌هاي اجباري مي‌توانند صدايي دلنشين،‌خشن یا وسوسه‌انگيز است.

رجيستر بالا در ساز هورن وینی (Viennese Horn)؛‌

E4-F5

نرم و مخملي، روشن و بسيار شديد، درخشان از ویژگی‌های این ساز هستند. اين صداي مشخصه هورن به بهترين نحو در اطراف C5 توليد مي‌شود، همانطور كه كوارتتت هورن در پيش‌درآمد نمايش داده مي‌شود. اجباري، نت‌هاي بالاي هورن بسيار درخشان و قدرتمند هستند.

تركيبات صدايي در ساز هورن وینی (Viennese Horn)؛‌

هورن با تمامي گروه سازها در اركستر بهتر از هر ساز ديگري تركيب مي‌شوند.

ساز هورن وینی (Viennese Horn) همراه سازهای برنجي؛‌

اگر هورن همراه با ساير سازهاي برنجي مورد استفاده قرار گيرد صدا ضخيم‌تر مي‌شود: دهانه‌هاي فنجاني و قيفي شكل متقابلاً صداهاي مشخصه‌شان را حذف مي‌كنند.

ساز هورن وینی (Viennese Horn) در همراهی با سازهای هورن دیگر؛

به دليل اينكه معمولاً چهار هورن در اركستر مورد استفاده قرار مي‌گيرند، آكوردها اغلب براي چهار بخش هورن نوشته مي‌شوند.

ساز هورن وینی (Viennese Horn) همراه ساز توبا؛‌

صداي توبا به عنوان ميانه مابين صداهاي دهانه‌هاي فنجاني و قيفي شكل قرار مي‌گيرد و خيلي خوب با هورن تركيب مي‌شود.

ساز هورن وینی (Viennese Horn) به همراه سازهای ترومپت و ترومبون؛

در اونيسون با ترومپت، هورن صداي دلپذيرش را از دست مي‌دهد، صداي مركب كمي از حاشیه‌های فلزي ترومپت را از دست مي‌دهد و در نتيجه به ميزان بيشتري موقر مي‌شود. در تركيبات آكورد هورن‌ها با ترومپت‌ها و ترومبون‌ها، ديناميك ساز بايد با دقت متعادل شود: در پيانو تمامي سازهاي برنجي كمي يا بيشترحجم يكساني دارند؛ ولي هورني كه فورته را مي‌نوازد در حدود نصف ترومپت يا ترومبونی كه فورته را مي نوازد، ‌حجم دارد. اين اختلاف‌ها مي‌تواند با استفاده از دستورالعمل‌هاي ديناميك نسبي جبران شود.

ساز هورن وینی (Viennese Horn) به همراه سازهای بادي چوبي؛‌

ساز هورن وینی (Viennese Horn) همراه ساز ابوا؛

تركيب هورن و ابوا تنها صدايي يك جنس توليد مي‌كند، البته اگر هورن متوقف يا ساكت شود.

ساز هورن وینی (Viennese Horn) همراه ساز كلارينت و باسون؛

هورن‌ها، كلارينت‌ها و باسون‌ها در اونيسون خيلي خوب تركيب مي‌شوند. تركيب هورن/باسون هنگاميكه باسون قسمت باس را مي‌نوازد بسيار موثر است. ترکیب صدايي خيلي خوب با باس كلارينت هنگاميكه باس كلارينت pp يا p را مي‌نوازد.

ساز هورن وینی (Viennese Horn) همراه سازهاي زهي؛‌

سازهاي زهي با هورن‌ها تركيب مي‌شوند و صداي كلي همگن (مشابه) توليد مي‌كنند. ويولنسل بويژه براي نواختن در اونيسون با هورن مناسب است از آنجا كه هر دو زير و بمي كم و بيش يكساني دارند. اين تركيب شدت صداي هر دو ساز را افزايش مي‌دهد. يك تاثير خوشايند خاص در هنگام نواختن هورن خاموش با سيم‌هاي خاموش همانند انچه در اپراي سالوم  ريچارد اشتراوس بدست مي‌آيد.   

نمادسازي در ساز هورن وینی (Viennese Horn)؛‌

براي قرن‌ها هورن به عنوان سازي براي علامت دادن در بسياري از حوزه‌هاي زندگي روزانه استفاده شد: چوپانان اين ساز را براي جمع كردن گوسفندانشان نواختند، ساكنان نواحي آلپ از اين ساز براي فرستادن پيغام از يك قله به قله ديگر استفاده مي‌كردند، پيغام‌رسانان از اين ساز براي خبر دادن رسيدنشان استفاده مي‌كردند، شكارچيان با يكديگر با استفاده از سيگنال‌هاي هورن ارتباط برقرار مي‌كردند و آخرين مورد ولي نه كم اهميت‌ترين آنها البته واجب بودن استفاده از اين سازها در جنگ بود.

علاوه بر اين هورن همواره به عنوان نمادي از جايگاه يا استقلال يك جامعه (به عنوان مثال نمادي از سلحشوري) بوده است. اين امر با هورن‌هايي با تزئينات دقيق ساخته شده از مواد گرانبها همانند عاج يا نقره كه در اصل از بيزانس به اروپا آورده شد. در دوران رنسانس هورن نمادي از موقعيت در ميان اشراف شد و بويژه نمادي از شكوه ماماجراجوئي‌هاي شكار درباريان. با توجه به مشخصه‌هاي صداي طبيعي ساز تصاوير جنگل به ميزان بيشتري توسعه يافت تا اينكه هورن براي نمادسازي فضاهاي طبيعي، فضاهاي باز گسترده، اشتياق و تنهايي ناخشنودانه، به کرات مورد استفاده قرار گرفت. با استفاده بيشتر از هورن دريچه‌دار از اواخر قرن نوزدهم صداي نرم، موقر و باشكوه هورن شروع به مجسم ساختن احساسات رمانتيك و فانتزي كرد.

در قرن نوزدهم هورن براي بيان انواع مختلف احساسات گاهاً متناقض استفاده شد، از درد جدايي تا سرخوشي، از رسيدن از اشتياق براي آرامش و امنيت تا احساسات فتح و پيروزي. با توجه به محدوده بزرگ هورن، نوازندگان اركسترال هورن چه در رجيستر بالا (از هارمونيك طبيعي چهارم) يا رجيستر پائين (تا هارمونيك دوازدهم) و در نتيجه به عنوان «نوازندگان هورن بالا» (نوازندگان هورن اول و سوم) يا «نوازندگان هورن پائين» (نوازنده هورن دوم و چهارم).

در رجيستر ميانه و بويژه در رجيستر بالا هر يك از تكنيك‌هاي نواختن هورن مي‌تواند به راحتي مورد استفاده قرار گيرد. سختي‌هاي اين امر با جهش‌هايي در هارمونيك‌هاي طبيعي از هارمونيك 13ام به بالا ناشي مي‌شود. عميق‌ترين نت‌ها تنها خيلي آهسته و محتاطانه توسعه مي‌يابد.

يك نوسان زير و بمي ميكروتونال در پاساژها در هر تمپويي و در همه سطوح ديناميك امكان‌پذير است. ويبراتو مي‌تواند در هر زمينه‌اي نواخته شود از pp تا ff و از كند تا سريع. در هورن اين تكنيك به ميزان زيادي در رپرتوارهاي كلاسيك فراموش مي‌شود، ولي در موسيقي معاصر هر نوع ويبراتويي مورد استفاده قرار مي‌گيرد.

اسفورزاندو و ساز هورن وینی (Viennese Horn)؛‌

اجباري، اتك كوتاه كه با يك كاهش سريع در شدت تن دنبال مي‌شود.

اسفورزانديسيمو و ساز هورن وینی (Viennese Horn)؛‌

اجباري، اتك كوتاه در ادامه شدت تن.

فورته پيانو و ساز هورن وینی (Viennese Horn)؛‌

كاهش سريع ديناميك از فورته تا پيانو. يكي از هورن‌هاي معمول صدا توليد مي‌كند. افكت آن فاصله، اكو و دراما است. تم‌هاي اصلي موسيقي در اغلب موارد به هورن اختصاص داده مي‌شوند كه فورته پيانو را به آنها معرفي مي‌كند و توجه شنوندگان را جلب مي‌كند-نوعي از علامت‌دهي از آنجا كه هورن يكي از سازهاي علامت‌دهي بود. (در شروع حركت پنجم)

نواختن آن در رجيسترهاي ميانه و بالا آسان است، در رجيستر پائين و در بالاترين زير و بمي مشكل‌تر است. در رجيسترهاي ميانه و بالا قابل نواختن است. به ندرت در كارهاي اوليه مورد استفاده قرار مي گيرد، اساساً در كارهاي قرن بيستم به عنوان مثال ايگور استراوينسكی پايه‌گذاري شده است. گليساندو مي‌تواند در بهترين شكل ممكن در رجيستر بالا جائيكه partial ها به يكديگر نزديك هستند، قابل نواختن باشد.  

تريل دريچه در ساز هورن وینی (Viennese Horn)؛‌

اجراي تريل نت كامل آسان‌تر از تريل نت نيمه است (زیرا نوازنده در این وضعیت تنها از تكنيك استاپينگ قديمي استفاده مي‌كند). بين G# وC5 بيشترين تاثير را دارد.

تريل‌هاي لب‌ها در ساز هورن وینی (Viennese Horn)؛‌

نواختن تريل‌هاي لب‌ها نيز روي بالاترين نت‌ها ممكن است. استاپد (که در زبان آلماني: جستاپفت، در زبان فرانسوي: بوچه و در زبان ايتاليايي: چيوزو نامیده می‌شود) در نت‌نويسي علامات += نشان‌دهنده نت‌هاي استاپد است. نت‌هاي استاپد به دو روش نوشته مي شوند: هم با ذكر كلمه استاپد يا با علامت +. نوازنده مشت راست خودش را به بل فشار مي‌دهد و آن را كامل پر مي‌كند. اين امر اثر انعكاس صدا را نه در بل بلكه در داخل لوله مرتعش کرده و بدین ترتیب رنگ صدا را تيره مي‌كند و زير و بمي را به اندازه يك ثانيه مينور افزايش مي‌دهد. اين تكنيك همچنين خواص جهتي صدا را تغيير مي‌دهد كه احساس فضاهاي باز گسترده در شنونده ايجاد مي‌كند،‌به این معنا که حس فضا تغيير مي‌كند.

يك تكنيك معمول و خيلي موثر در هورن نواختن نت‌هاي باز و استاپد در توال سريع (افكت‌هاي باز-استاپد، o-+).  

قسمت برنجي ساز هورن وینی (Viennese Horn)؛‌

تنش زياد لب‌ها ولي اتك كنترل شده سبب ارتعاش لوله به صورت قوي مي‌شود. تكنيك هورن رايج، براي نشان دادن قدرت، اختيار و غيره. به عنوان تكنيك ترومپت عقب زده شد.

صداگير در ساز هورن وینی (Viennese Horn)؛‌

نت نويسي: علامت += نت‌هاي صداگير را نمايش مي‌دهد. در عوض دست يك صداگير در بل قرار داده مي‌شود. تاثير روي صدا بسيار بيشتر شبيه استاپينگ دست است، مگر اينكه نوازنده از يك صداگير غير انتقالي استفاده كند كه در اين صورت زير و بمي تغيير نمي‌كند.