كنگا (conga) كه به عنوان تومبادورا (tumbadura) نيز شناخته مي‌شود درامي بلند و باريك و داراي يك سر  است منشاء اين ساز از كوبا است. كنگا شكلي شبيه بشكه دارند و به سه نوع طبقه‌بندي مي‌شوند: كوئينتو (quinto) ليد درام كه بالاترين صدا، ترس دوس (tres dos) يا ترس گولپس (tres golpes) ميانه و تومبا (tumba) يا ساليدور (salidor) پائين‌ترين صدا را دارند. بطور سنتي كنگا در ژانرهاي آفريقايي-كوبايي همانند كنگا و رومبا استفاده مي‌شود اگرچه اين نوع درام‌ها در برخي ديگر از فرم‌هاي موسيقي لاتين شامل دسكارگا (descarga)، جز آفريقايي-كوبايي، سالسا، سونگو (songo)، مرنگ (merengue) و راك لاتين نيز استفاده مي‌شوند.  

ساختار ساز كنگا (Conga)؛  

بسياري از كنگاهاي مدرن از چوب‌هاي جنگل‌های استوایی يا فايبرگلاس همراه با يك سر درام كه با پيچ كشيده شده‌اند. معمولاً اين درام‌ها در مجموعه‌هايی با حضور دو ساز با انگشتان و كف دست‌ها نواخته مي‌شوند. درام‌ها ممكن است در حال نشسته نواخته شوند. همچنين ممكن است درام‌ها روي رك يا استند قرار داده شوند تا نوازنده بتواند در حالت ايستاده آنها را بنوازد. با وجود اينكه اين سازها از كوبا نشأت گرفته‌اند استفاده از اين درام‌ها در موسيقي پاپ و فولك ساير كشورها منجر به تنوع نامگذاري سازها و نوازندگان شده است. در كوبا، كنگاها توبادوراس ناميده مي‌شوند.

نوازندگان كنگا كنگورئوس (congueros) ناميده مي‌شوند در حاليكه رومبروس به رقصنده‌هايي اطلاق مي شود كه نوازندگان را همراهي مي‌كنند. واژه كنگا (conga) در دهه 1930 رايج شد زمانيكه موسيقي لاتين آمريكا را دربر گرفت. كوبان سون (Cuban son) و جز نيويوركي (New York Jazz) با يكديگر آميخته شده و مامبو كه بعدها سالسا ناميده شد، پديد آمدند. در همان دوران محبوبيت كنگا لاين (نوعي رقص برگرفته از رقص‌هاي كارناوال‌هاي كوبايي) در رواج اين اصطلاح كمك كرد. دسي آرناز (Desi Arnaz) بازيگر و تهيه‌كننده سينما و نوازنده نيز در محبوبيت درام‌هاي كنگا نقش داشت. با اين وجود درامي كه او مي‌نواخت (كه در ان دوران به نام كنگا درام شناخته مي شد) مشابه با نوعي درام به نام بوكو (bokú) بود كه در زادگاهش  Santiago de Cuba نواخته مي شد. واژه كنگا از ريتم لا كنگا (la conga) كه در طي كارناوال در كوبا بكار برده مي شد گرفته شده است. درامزي كه در كارناوال استفاده مي شود tambores de conga  ناميده مي شود چرا كه اين نوع درامز  ريتم la conga را مي نواخت و به زبان انگليسي به عنوان كنگا درامز ترجمه مي شود.  

طرز تولید صدا در ساز كنگا (Conga)؛

برای آشنایی با طرز تولید صدا در ساز کنگا (Conga) لازم است با روند نواختن استروك‌ها (strokes) در این ساز آشنا شویم:‌

در ساز کنگا (Conga) پنج استروك پايه وجود دارد:

صدا يا تن باز كه با چهار انگشت نزديك لبه سر نواخته مي‌شود و يك تن طنين‌انداز (رزونانسي) شفاف با زير و بمي متمايز ايجاد مي‌كند.

تن خاموش (ساكت) يا خفه: همانند تن باز با ضربه زدن به درام با چهار انگشت بوجود مي‌آيد. در این وضعیت انگشتان دست در مقابل سر نگه داشته مي‌شود تا صدا خفه شود.

تن باس: كه با تمام كف دست روي سر نواخته مي‌شود و صدايي خفه و پایين بوجود مي‌آورد.

تن اسلپ: سخت‌ترين تكنيك در توليد يك صداي رسا، شفاف و بلند است هنگاميكه در تناوب‌هاي سريع و كوتاه نواخته مي‌شود، فلورئو ناميده مي‌شود كه احساسات را در رقصنده تزريق مي‌كند.

تن تاچ: همانطور كه از نام اين تكنيك مشخص است، اين تن تنها با لمس كردن انگشتان يا پاشنه كف دست با سر درام توليد مي‌شود. ممكن است كه يك تاچ متناوب كف دست و انگشتان داشته باشيم كه اين تكنيك پاشنه-پنجه ناميده مي‌شود كه تكنيكي معادل درام رول در كنگا بوجود مي‌آورد.  

ساز كنگا (Conga) و گليساندو و خمش زير و بمي؛  

گليساندو يا موس كال با كشيدن انگشت سوم كه با انگشت شست حمايت مي‌شود و بدین ترتیب بر روي سر درام توليد مي‌شود. گاهي اوقات انگشت با بزاق يا عرق مرطوب مي‌شود و گاهي اوقات كمي موم زنبور عسل روي سطح سر كنگا گذاشته مي‌شود تا به توليد اين صدا كمك كند. تكنيك گليساندو روي بونگوس نيز به همين نحو قابل اجرا است.

به منظور ايجاد خمش زير و بمي در كنگاها، نوازنده كنگا (كنگوئروس) از آرنج خودش استفاده مي‌كند به اين نحو كه از آرنجش براي جابه‌جايي روي سر استفاده و فشار را در قسمت‌هاي مختلف سر وارد مي‌كند كه اين امر باعث تغيير نت مي‌شود. اين نوع استروك يك استروك سنتي نيست ولي در سالسا و رومباي مدرن رايج است.