ساز کورنت در طبقه‌بندی مشخص شده برای سازها در دسته‌ی سازهای بادي، برنجي، ايروفون (هوا صدا) قرار می‌گیرد. ساز ايروفون (هوا صدا) دريچه دار كه با حركت لب‌ها صدا توليد مي‌كند. كورنت يكي از سازهاي مشابه با ترومپت است. كورنت Bb، كورنت استاندارد در گروه‌هاي موسيقي سازهاي برنجي است. محدوده زير و بمي ساز كورنت، مشابه با ترومپت است. از نظر تعداد سازهاي برنجي مورد استفاده در گروه‌هاي (باندهاي) سازهاي برنجي، كورنت يكي از پر تعداد ترين سازها است. در اينگونه گروه‌ها تقريباً يك سوم از نوازندگان، كورنت مي‌نوازند. يك باند كامل از سازهاي برنجي نيز شامل كورنت سوپرانو، نوع كوچك‌تري از اين ساز است كه زير و بمي آن در Eb تنظيم مي‌شود.

كورنت يكی از سازهای برنجی دريچه‌دار  است كه در دهه 1820، از cornet-de-poste سازي مشابه با يك هورن كوچك فرانسوي دایره‌ای است، پديد آمد. يكی از اولين سازندگان اين ساز، در سال 1828 جين استه (Jean Asté) فرانسوي معروف به هالاری (Halary) بود. لوله اين ساز به استثنای سه دريچه و دهانه آن مخروطی شكل است.

اين ساز در گام B♭ ساخته شده است، كه صداي آن، يك تن بالاتر از صداي واقعي است. محدوده صدايي از E در زير C وسط، تا صداي B♭ بالاي آن كشيده شده است. گروه‌هاي موسيقي (باندهاي) سازهاي برنجي همچنين يك كورنت سوپرانو E♭ با زير و بمي بالاتر (pitched) بكار مي‌گيرند. برخي كورنت‌هاي B♭ قديمي‌تر براي استفاده در تئاترها ساخته شده‌اند كه مي‌توانند به گام A با چرخاندن يك دريچه چرخان تغيير كنند.

كورنت يكي از سازهاي تكنوازي رايج است. بسياري از نوازندگان چيره‌دست اوليه نوازندگان هورن بودند و كروك‌هاي مختلف (قطعات قابل جداشدن از لوله) براي توناليته‌ها از (گام‌ها) يا مودهاي مختلف استفاده مي‌كردند. كروك‌هاي بلندتر زير و بمي پايه را به E♭ كاهش داده و كيفيت تن تيره‌تري پديد مي‌آوردند. هرنان كوئنينگ (Hernan Koenig) و ايزاك لوي (Isaac Levy) من جمله تكنوازان معروف انگليسي اين ساز در قرن نوزدهم بودند. تا قرن بيستم احياء و استفاده مجدد از ترومپت، كورنت را از اركستر خارج كرد و مكرراً براي بخش‌هاي ترومپت همچنين بخش‌هاي كورنت اصلي مورد استفاده قرار داد كه در اركستر فرانسه از زمان هكتور بريوليز رايج بود.   

استفاده از كورنت در باندهاي جاز و رقص بر ترومپت مقدم بوده است. لوئيس آرمسترانگ در استفاده از اين ساز در جز (Jazz) استادی چیره‌دست بود. ولي استفاده روزافزون از ترومپت از محبوبيت كورنت به عنوان ساز تكنوازي به جز در باندهاي سازهاي برنجي كاست.                  

شماري از سازهاي ديگر نيز از كورنت بوجود آمدند كه از مشخصه‌هاي كورنت و باگل (bugle) دريچه‌دار يا فلوگل‌هورن (flügelhorn) استفاده مي‌كنند. اين سازها شامل آلتورن (althorn) يا هورن تنور و باريتون هستند. نام اين سازها همچنين براي سازهاي برنجي با دامنه صدايي مشابه بكار مي‌رود و از كشوري به كشور ديگر متفاوت است.  

تاریخچه ساز کورنت (Cornet)؛

اين ساز نمي‌توانست بدون تصحيح دريچه‌هاي پيستوني توسط نوازنده سيسيلي ابوا،  فردريك بلوهمل (Friedrich Blühmel) و هنريخ استولزل (Heinrich Stölzel) در اوايل قرن 19ام ايجاد شود. اين دو سازنده ساز تقريباً  بطور هم‌زمان دريچه‌ها را اختراع كردند، اگرچه احتمال اين مي‌رود كه بلوامل (يا بلومل) (Blühmel or Blümel ) مخترع اين دريچه‌ها  و استولزل (Stölzel) سازنده يك ساز كاربردي باشد. آنها به مدت ده سال حق امتياز اين اختراع را در دست داشتند. بعدها و مهمتر از همه فرانكويس پرنيت (François Périnet) در سال 1838 براي يك دريچه تصحيح شده، حق امتياز يك اختراع را دريافت كرد كه پايه و اساس تمام دريچه‌هاي پيستوني سازهاي برنجي شد. اولين نوازنده چيره‌دست جين باپتيست آربان (Jean-Baptiste Arban) بود كه بطور گسترده كورنت را مطالعه كرد و روش آربان (Arban method) را در سال 1864 منتشر كرد. تا اوايل قرن 20ام ترومپت و كورنت هم‌زمان در گروه‌هاي موسيقي مورد استفاده قرار مي‌گرفتند. مجموعه سمفونيك غالباً براي ترومپت و كورنت بخش‌هاي جداگانه‌اي دارد. با بهينه‌سازي هر دو ساز توسط سازندگان هر دو ساز، ظاهر و صداي دو ساز شبيه هم شد. در دوران مدرن كورنت در باندهاي برنجي، باندهاي كنسرت و در گروه‌هاي اركسترال كه نياز به صداي دلپذيرتر (نرم‌تري) دارند، استفاده مي‌شوند.       

نام كورنت از كورنه (corne) به معناي هورن گرفته شده است كه خود كلمه horn از كلمه لاتين cornus گرفته شده است. يك از سازهايي كه به اين دسته از سازها تعلق ندارد، ولي از خانواده Zink (كه شامل سرپنت نيز است) به نام كورنتو (cornetto) خوانده مي‌شود. كورنو (cornu) رومي/اتروسكي (يا بطور ساده هورن) كه جد زباني اين سازهاست. اين ساز نياي پست هورن است كه از آن كورنت پديد آمد، همانند يك باگل براي اعلام دستورات در ميدان جنگ استفاده مي‌شد.