نوازندگان ساز بوزوكی (Bouzouki)
برخي از نوازندگان اوليه بوزوکی نيز ريبت ناميده ميشدند، همانند يوانيس پاپايونو و ماركوس ومواكاريس. آوازهای خشن و ناخوشايند ربتيكا سرانجام چندين سال بعد نرم شدند و به اين ساز اجازه ورود به روند كلي موسيقي يوناني را دادند. يونان شانس اين را داشت كه كه مهمترين نوازنده خودش را معرفی كند كه يكی از نوازندگان مسلط و يك آهنگساز پركار (با آثار زياد) بود: واسيلاس تسيتسانيس.
تسيتسانيس نوازندهاي بود كه ريتمهاي شناخته شده را با توالي اكوردهاي دقيقتر و مدرنتر با اضافه كردن صداي غربي و احساسات موسيقيايي ارتقا داد، اشعاري نوشت كه قلبهاي شنوندگان را لمس ميكردند و جذابيت بيشتري براي يونانيها در قياس با اشعار سنگين و داستانهايي كه توسط آهنگسازان و نويسندگان اشعار ماقبل خلق شده بودند، داشتند.
تسيتسانيس بوزوكي را براي يونانيها قابل قبولتر و شناختهشدهتر ساخت. ميتوان گفت كه او اولين ستاره بوزوكي در يونان بود. بعدها، زمانيكه او در سال 1983 فوت كرد بيش از 200 هزار نفر در مراسم تحريمش شركت داشتند. بسياري از انها باغلاما و بوزوكي در دست، در خيابانهاي شهر حضور يافتند.
با اين وجود استادان ماهر بوزوكي متعددي وجود داشتند كه ميراث تسيتسانيس را ادامه دادند و پاس داشتند. يكي از آنها مانوليس هيوتيس (Manolis Hiotis) بود كه به بوزوكي الحاقات جديدي اضافه كرد: او جفت چهارم سيمها را به ساز اضافه كرد، كه تغيير بزرگي در صدا و كوك CFAD ايجاد كرد. اين نحوه قرار گرفتن مدرنتر اجازه توليد صدايي متفاوت و گيراتر به بوزوكي و به آهنگسازان شانس آهنگسازي به روشي انعطافپذيرتر و گوناگونتر را داد.
بوزوكي در قرن گذشته و بخشي از قرن حاضر توسط حكومتها نفي و تحت پيگرد قانوني قرار گرفت چرا كه آنها اين ساز را به اشتباه و غير منصفانه مرتبط با جامعه مجرم يونان ميدانستند. در حاليكه بوزوكي تنها يك ساز بود و مربيان شايستهاي كتابهاي متعددي درباره اين ساز نوشتهاند و تنها محدود به يك معدود افراد خاصی نمیشد.
منظور اين است كه اگرچه هر كسي ممكن است قابليت اين را داشته باشد كه با آموزش صحيح بوزوكي را بنوازد، ولي تنها معدودي از افراد قادر به نواختن و ساخت آهنگهايي با اين ساز هستند كه درونيترين احساسات، افكار و عواطف كه گاهبهگاه تغيير ميكند را بيان كنند. بهطور خلاصه آينه دنياي درونيمان باشد.
يك نوازنده خوب بوزوكي قادر به توليد نتهاي تميز در سرعت بالاتر از ساير سازهاي زهي است. كه اين نحوه نواختن نياز به سالها مطالعه و ساعات متمادي تمرين روزانه دارد. همينكه يك نوازنده اقدام به نواختن ساز كرد او نميتواند بيخيال تمرين روزانه با اين ساز شود چرا كه اين امر منجر به كاهش سطح مهارت و چابکی ميشود.
مقالات مرتبط: