آكاردئون صدايي بسيار غني، ني مانند و شبيه ارگان دارد. اين ساز قابليت نواختن نت‌هاي تك و چندگانه را روي كيبورد (سمت راست) همچنين آكوردها در سمت چپ را دارد. كيفيت صدا (تن) نت‌هاي ملودی مي‌تواند با تغيير مابين تركيبات زبانه‌ها تغيير كند. يك سيستم عمومي از برچسپ ها به اين treble shiftها براي آهنگسازان داده شده تا صداهاي خاص را طراحي كنند.

نت‌نويسي‌هاي اضافه‌تري براي مشخص كردن جهت مكش‌هاي قسمت ارتجاعي لازم است. يك فلش به سمت چپ آهنگساز را براي باز كردن قسمت ارتجاعي و يك فلش به سمت راست آهنگساز را به بستن قسمت ارتجاعي هدايت مي‌كند. يك اثر تحت عنوان bellow shake اساساً يك حركت سريع قسمت ارتجاعي به سمت داخل و خارج است. علامت B.N. افكت را پايان داده و نشان دهنده قرارگيري قسمت ارتجاعي در وضعيت نرمال است.   

آكاردئون قابليت توليد محدوده ديناميكي بزرگي از خيلي نرم تا خيلي بلند دارد. سطوح ديناميك بلند با چندين نت و صداي آكورد كامل نياز به هواي بيشتر داشته و نمي‌تواند نت‌ها را بيشتر از چند ثانيه نگه دارد. ديناميك نرم‌تر با نت‌هاي منكوب شده كمتر به مدت بيشتري مي‌توانند ادامه يابند.

طرز تولید صدا در ساز آکاردئون و دامنه صدایی؛ 

محدوده صدايي كيبورد آكاردئون پايه از F در زير خط حامل كليد تربل تا فاصله پنجم A بالاي خط حامل تربل گسترده است. Treble shifts يك اكتاو اضافه بالاتر و پائين‌تر از محدوده صدايي پايه ايجاد مي‌كند.

هر دو زير و بمي باس كنتر باس و پايه در D در زير خط حامل كليد باس شروع مي‌شوند و تا D در خط حامل كليد باس ادامه مي‌يابند. اكوردها (ماژور، مينور، هفتم غالب و هفتم كاهيده) از فلت E در خط حامل كليد باس تا D بالاي خط حامل كليد باس ادامه مي‌يابند.

با استفاده از treble shiftها محدوده صدايي باس و كنتر باس مي‌تواند از فلت D پنج خط زير خط حامل كليد باس تا B در خط حامل كليد تربل ادامه يابند. آكوردها مي‌توانند از فلت G در فضاي چهارم زير خط حامل كليد باس تا F بالاي خط حامل كليد باس ادامه يابند.     

صداي اكاردئون هنگامي ايجاد مي‌شود كه قسمت ارتجاعي با هوا پر مي‌شود و اين هوا از داخل سوراخ‌هايي كه يك زبانه كوچك روي آنها وجود دارد رانده مي‌شوند. سازندگان آكاردئون اين زبانه‌ها را با دست كوك مي‌كنند و هر نت ممكن است يك تا چهار زبانه را در هر جائي تحريك كند، هر چه زبانه‌هاي بيشتري تحريك شوند حجم صداي توليدي بيشتر خواهد بود.