ساز کنسرت فلوت (Concert Flute) سازی از دسته‌ی ايروفون، ساز edge toneبدون سوت یا ساز بادي چوبي است که با استفاده از نقره، نيكل نقره، طلا، پلاتين (یا با کمک گرناديلا (grenadilla) يا چوب سياه آفريقايي، چوب نارگيل يا تركيبي از چوب و فلز) ساخته می‌شود. 

طول ساز کنسرت فلوت 67 تا 68 سانتي متر است و اكثراً استوانه‌اي و مستقيم ساخته می‌شود. قطر داخلي ساز کنسرت فلوت تقريبي 19 ميلي‌متر است.

ساز فلوت و كنسرت فلوت در زبان آلماني:  Große Flöte, Querflöteو در زبان فرانسوي: flute (traversière) و در زبان ايتاليايي: flauto (traverso) نامیده می‌شود.

كنسرت فلوت يك ساز edge-tone محسوب می‌شود و لوله آن از سه قسمت اصلي تشكيل شده است: سر (headjoint)، قسمت مياني يا بدنه(middle joint) و پايه (footjoint).

صفحه لب‌زني و امبوچر (embouchure) در سر ساز قرار دارند. اگر امبوچر كمي مسطح شود به عنوان امبوچر اصلاح شده شناخته مي‌شود. اين ارتفاع كم، اتك را آسان مي‌سازد، استفاده از اين نوع امبوچر در بين مبتديان متداول است. 

انتهاي بالايي سر فلوت با استاپر (stopper) بسته شده است كه قابل حركت بوده و تنظيمات جزیي مطابق با زير و بمي صدا را امكان‌پذير مي‌سازد.   

بيشتر سوراخ‌هاي صدا و keywork در بدنه استوانه‌اي قرار دارند. جدا كردن سر و بدنه همان تاثير استفاده از اسلايدهاي تنظيم (tuning slide) را در سازهاي بادي ديگر دارد، بطوريكه تنظيم (كوك) ساز مي‌تواند تقريباً يك هشتم تن (يك هشتم پرده) پایين مي‌آيد.

سوراخ‌هاي صدا براي پایين‌ترين (بم‌ترين) نت‌ها در پايه فلوت قرار دارند. پايه فلوت، يك قطعه از يك لوله استوانه‌اي كوچك در انتهاي پایيني فلوت است. پايه C استاندارد است كه نت‌ها از Eb4 تا C4 مي‌توانند با وجود اين پايه نواخته شوند. با جايگزيني اين پايه با يك پايه B، B3 نيز قابل نواختن مي‌شود.

فلوت اركستراي مدرن يا فلوت کنسرت داراي مكانيزم كليدهاي بوهم (Boehm) و كليدهاي باز يا بسته است. در مدل‌هايي از فلوت‌ها كه داراي كليدهاي بسته هستند، تمامي كليدها داراي سرپوش‌هايي مجهز به پدهايي از نمد يا روده هستند. اين پدها پاشنه آشيل ساز هستند چرا كه اين مواد به شدت به تغييرات دما و خشكي حساس هستند و سريعاً جمع و كوچك مي‌شوند، كه در اين صورت ديگر سوراخ‌هاي صدا را كاملاً مسدود نمي‌كنند.       

فلوت با كليدهاي باز با نام‌هاي مدل فرانسوي يا فلوت كليددار حلقه‌اي (ring keyed flute) شناخته مي‌شود. پنج كليد اين فلوت سوراخ شده‌اند. سوراخ‌هاي صدا نه با سرپوش‌ها بلكه با انگشتان نوازنده فلوت پوشانده مي‌شوند، كه اجازه كنترل بيشتري روي رنگ صدا مي‌دهد. بسياري از نوازندگان فلوت ترجيح مي‌دهند كارهاي معاصر را روي فلوت‌هاي باز اجرا كنند، چرا كه با تكنيك‌هاي نواختن مدرن همانند گليساندوها (glissandi) و كوارترتن‌ها (quarter tones) همخواني بيشتري دارند.   

در ادامه گرايش به استفاده از سازهاي اصيل در اجراي قطعات تاريخي، استفاده ازفلوت‌هاي چوبي در سبك‌هاي باروك و كلاسيك افزايش يافت. در مورد نوع ماده بكار رفته در فلوت، چوب يا فلز و تأثير آن روي رنگ صدا و پاسخ، عقايد كاملاً متفاوتي وجود دارد. مطالعات علمي نشان مي‌دهد كه نوع ماده استفاده شده اهميت چنداني در اين رابطه نداشته و فلوت چوبي نيز مي‌تواند صدايي روشن، همانند فلوت نقره‌اي داشته باشد.

امروزه گرايشي به سمت استانداردسازي بين‌المللي سبك نواختن فلوت وجود دارد. از دهه 1940 مدرسه يا مكتبی فرانسوي با هدف ايده‌آل توليد صدايي كامل و درخشان با ويبراتو، تعيين‌كننده تن بوده است.

سایر مقالات مرتبط:

تاریخچه کنسرت فلوت

نت نویسی کنسرت فلوت

نواختن کنسرت فلوت