بنگوها بطور سنتي مابين دو پا نگه داشته مي‌شوند كه ماچو در بالا در مقابل يك ران و همبرا در پائين و در مقابل ماهيچه پشت ساق پا قرار مي‌گيرند. بسياري از نوازندگان راست دست ماچو را در موقعیت چپ بالا قرار مي‌دهند همانطور كه الگوي مارتيلو پايه روي ماچو متمركز است. چپ دست‌ها مي‌توانند هر آنچه كه براي آنها خوب است را انجام دهند.

همواره درامز را با بندهای نوك انگشتانتان بنوازيد، هرگز از مفاصل روی دست برای این کار استفاده نکنید. زدن با مفصل استخواني در ابتدا صدايي بلندتر ايجاد مي‌كند ولي به اين طريق شما به دستهايتان آسيب مي‌زنيد و احتمال بروز آرتريت در انگشتانتان وجود دارد. براي زدن اين درامز از پدها استفاده و از حركت پر انرژي مچ دست استفاده كنيد و به اين ترتيب صدايي خشك و نيروبخش بلند كه دوست داريد توليد مي‌شود.

شما مي‌توانيد از هر قسمت از دستتان استفاده نمایيد تا سر درام را براي نت‌هاي مختلف ساكت كنيد. با استفاده از كف انگشت شست ولي نگه داشتند كف دست يا انگشتانتان در مقابل قسمت‌هاي مختلف سر (با فشارهاي مختلف) محدوده صدايي گسترده‌اي در هنگام نواختن با دست ديگر ايجاد مي‌شود. حتي زير و بمي نيز با فشار محكم در مركز سر درام با نوك انگشت شست يا انگشت ميانه امكان پذير است.   

در سبك كوبايي الگوي اوليه براي نواختن مارتيلو ناميده مي‌شود. اين تكنيك نواختن در زمان 4/4 است و يك احساس آرامش با خود دارد. نوازندگان بونگو در بسياري از مواقع به صورت في‌البداهه مي‌نوازند ولي اين نحوه نواختن غالباً بر اساس ساختار و الگوهاي سنتي همانند مارتيلو است. يكي از اساسي‌ترين نسخه‌هاي اين الگو به صورت «يك و دو و سه و چهار» با اكسنت‌هايي در يك و چهار شمرده مي‌شود.

با شروع با «و از يك» (ست آپ نت 8/1 قبل از ضرب اول)، دست چپ به مركز ماچو با كف گوشتي انگشت شست ضربه مي‌زند.

براي ساكت كردن سر، دست چپ را درطي ضربه‌ی بعدي در مقابل سر قرار دهيد. سپس روي «يك» دست راست لبه بالايي ماچو را با نوك دو يا سه انگشت همانند زير ضربه مي‌زند.

به ضربه دست يك اكسان خشك و كريسژي زيبا بدهيد. در «و» دوم دست چپ را عقب بكشيد و لبه بالايي ماچو (با شدت كمتر) با نوك انگشتانتان ضربه بزنيد.

در «دو» دست راست به ماچو با نوك انگشتان ضربه مي‌زند. شما مي‌توانيد تن را با ضربه زدن به قسمت‌هاي مختلف سر تغيير دهيد.

«و» بعدي همانند اولي است، با فشردن پايه انگشت شست در مقابل مركز سر درام:

زدن «سه» درست همانند «يك» است ولي بدون آكسان:

«و» بعدي درست همانند دومي است:

در زدن «چهار» دست راست مركز همبرا را محكم با نوك انگشتان مي‌زند:

يك صداي THUD قوي زيبا از همبرا انتظار مي‌رود، بنابراين بگذاريد انگشتانتان به سر درام براي يك ثانيه بچسبند تا هر نوع هارموني زنگدار را بازتاب دهند. از سه نوك انگشت با هم در ابتدا استفاده كنيد تا احساسي درباره نحوه زدن ضربه‌اي قوي و تند با هر انگشت داشته باشيد.

دوباره با «و» از يك شروع كنيد. به خاطر داشته باشيد كه در هنگام اجراي اين الگو حتماً از شمارش استفاده كنيد.

كوك كردن بونگو عمدتاً يك مسئله فردي است. برخي نوازندگان با توجه به گام ملوديك 12 تن درامز را كوك مي‌كنند: یعنی يك چهارم، يك پنجم يا يك اكتاو فاصله.

آسان‌ترين روش براي اين منظور كوك كردن ماچو تا حد خيلي بالا (صداي زير) است تا حتي يك ضربه آرام يك تن كريسپي توليد كند. سپس همبرا را كوك كنيد تا صدايي خوشايند و هماهنگ با ماچو توليد كند.

اگر سر درامز تا حد زيادي سفت شود صداي شكستن مهيب يا نويزي پوپ‌مانند ايجاد مي‌كند، ولي اين تنها صداي پوسته است كه تحت تنش و با دوباره جاي گيري در سطح لبه ایجاد می‌شود.  

با اين حال اگر خيلي بالا كوك شود و سفت كردن ديرك‌ها سخت شود بايد همانجا دست نگاه داريد. سفت كردن زياد از حد مي تواند سبب پاره شدن سر درامز شود.

همبرا نيازي به اين اندازه كشش ندارد بنابراين با زير و بمي پایين شروع كنيد و تا جايي ادامه دهيد كه آن يك تن پایين، آوایی بدون ماندگاري زياد داشته باشد.

اعتقاد بر  اين است كه در اين نحوه كوك كردن كشش در سر ساز بصورت يكنواخت‌تر نسبت به الگوي دايره‌ای پخش مي‌شود.

يك نكته مهم: همواره در هر بار نواختن درامز را down كوك كنيد. در صورتيكه ماچو در مكاني گرم در كوك بالا گذاشته شود ممكن است پاره شود بويژه اگر قبلاً در جايي سرد كوك شده باشد. همچنين سرها خيلي سريع كش مي آيند اگر در هر بار نواختن از كوك خارج نشوند.

درامز در صورتيكه سر به صورت يكنواخت كشیده نشود، صدايي زنگ مانند ايجاد مي‌كند و براي ميرا كردن اين صدا برخي سرها نياز به ميرا كردن دارند. نوازندگان بونگو بويژه از شنيدن اين صداي زنگ مانند درامز متنفرند چرا كه تمام ركوردهاي بونگو كلاسيك صداي خيلي خشكي دارند. با اين وجود مقداري از اين تن خشك تنها يك صداي مصنوعي اتفاقي از تكنولوژي ضبط اوليه ان دوران است!    

در ابتدا بايد از كشش يكنواخت در سر مطمئن شويد. دراكز را از كوك خارج كنيد تا ضربه آهسته به سر يك صداي بوم همراه با ماندگاري توليد كند. روي سر در چهار نقطه نزديك ديرك ضربه بزنيد. متوجه خواهيد شد كه در هر بار ضربه زدن زير و بمي متفاوتي ايجاد خواهد كرد.

به آهستگي در هر نقطه‌اي كه زير و بمي پایين است سفت كنيد تا زماني كه زير و بمي كه با ضربه زدن در هر قسمت سر مي شنويد بدون توجه به اينكه كجا را ضربه مي زنيد يكسان باشد. همينكه زير و بمي در تمام چهار ديرك يكنواخت شد، سر را طبق الگوي قطري سفت كنيد. و مراقب باشيد كه در هر ديرك به يك ميزان سر را سفت كنيد. اين امر مي‌تواند بسياري از مشكلات تن و كوك را حل كند.

برخي سرها هنوز نياز به ميرا شدن دارند.  چسب زخم نواري سفيد به طول سه اينچ را برداريد آن را به زير سر  بچسبانيد. با نوارچسپ زدن به نقاط مختلف ببينيد چطور صدا تغيير مي‌كند. سرانجام شما نقطه‌اي مي‌يابيد كه صداي زنگ مانند را بازتاب می‌دهد. ممكن است بيش از يك تكه نوار لازم باشد.

اگر اين كار جواب نداد، نياز به يك سر جديد براي درامز داريد. سرهاي كه معمولاً همراه با درامز هستند، توسط كارگران كارخانه ساخته مي‌شوند نه توسط درامرها و آنها توجه چنداني به تن توليدي سرهاي بنگوها ندارند. شما مي‌توانيد سرهاي جايگزين در فروشگاه‌هاي موسيقي محلي بخريد ولي بهترين كار اين است كه كسي يك سر جديد براي بنگو بسازد.