منشاء بونگو تا حد زيادي نامشخص است. استفاده از اين ساز اولين بار در ناحيه شرقي كوبا، ايالت اورينته (Oriente) در اواخر قرن 19ام ثبت شده است كه در انجا اين ساز در موسيقي پاپ سبك‌هايي همانند ننگون (nengon)، چانگويي (changui) و سبك تأثیر پذیرفته از آنها كوبن سون بكار گرفته شد.

بسياري از منابع تاريخچه فرهنگي آفريقايي- كوبايي استدلال مي‌كنند كه بونگو از درام‌هاي مدل آفريقاي مركزي برجسته (كونگو/بانتو) گرفته شده است. همچنين تصور مي‌شود تأثيري از سانتريا از فرهنگ يوروبايي در درام‌هاي سمبوليك جفتي داشته است. حضور قوي تاريخي آفريقایي‌ها از ناحيه كونگو/آنگولا در كوباي شرقي (كه اولین‌بار بونگو ديده شد) چنين تأثيري را محتمل مي‌سازد. علاوه بر اين، تأثيرات آفريقا/كنگو مركزي نيز در ژانر موسيقي كوبان سن شامل چانگوي ثبت شده است و در ابتدا توسعه بونگو درام نيز به موازات اين ژانرها پيش رفت. از روی چنين مدل‌هاي مفهومی آفريقايي، بونگو در كوبا توسعه يافت و برخي مورخان معتقدند که ترکیب دو درام ابداعی ديرتر بود كه در كوبا رخ داد.

تكامل و رواج ساز بونگوس (Bongos)؛

اگرچه بونگوس به عنوان «سازی آفريقايي در مفهوم كوبايي آن» به عنوان مثال توسط ند سابلته تعريف مي شوند، برخي موريش‌ها (ساكنان شما افريقا) – اندلسي ها يا نمونه‌هاي اروپايي نيز بونگوها را در طي زمان تغيير داده‌اند. از نظر ريشه لغوي كلمه بونگو، سابلته منشاء كلمه بونگو را به كلمه بانتو با استفاده چندگانه مي‌داند.

بونگوهايي كه در چانگويي استفاده مي‌شوند به عنوان بونگو د مونته (bongo de monte) شناخته مي‌شوند، بزرگتر هستند و پائين‌تر از همتايان مدرن خودشان كوك مي‌شوند و به جاي سر قابل تنظيم، سرهاي آنها با پونز يا ميخ سفت شده است و به روشي مشابه با درام كونگاي ليد (كوئينتو) و ساير بخش‌هاي درام ليد فولكوريك نواخته مي‌شوند.

بونگو در اواخر سال‌های قرن بيستم زمانيكه ژانر سون (son) وارد هاوانا پايتخت كوبا شد به كوباي غربي راه يافت. با رواج ژانر سون كوبان كه توسط باند بزرگ كوبايي، اين نوع موسيقي بطور بين‌المللي رواج يافت، بونگو كوبايي به سراسر دنيا صادر شد. امروزه بونگو يكي از رايج‌ترين درام‌هاي دستي است.